KAYIP KIYILARDA

Ne çetin mevsimler gelip geçti yanýmdan
Bazen kasýrgalar vurdu acýmasýzca
Bazen de dalgalar tokat attý bana
Direndim þiddetli fýrtýnalara
Mavi sularda gezindim durdum öylece
Aþký tadanlarla aþkla dolaþtýrdým
Evine üç beþ kuruþ ekmek parasý götürecek
Emekçi balýkçýlarýn yüzünü güldürdüm
O kadar çok yükler bindi ki sýrtýma
Of bile demeden delinmiþ gövdeme
Meðerse insanoðlu nankörmüþ
Anladýklarýnda yorgun düþtüðümü
Atýverdiler beni sahilde bir köþeye
Çilelerine ortak olduðum
Onlarý sýrtýnda taþýyan sanki ben deðildim
Oysa en zor þartlarda kol kanat gerdim
Ulaþtýrdým rýhtýmýn kollarýna
Nice mutluluklar tattýrdým onlara
Yaþlanmaya gör, yorgun düþ
Ýþte böyle atýlýrsýn sakin duygulara
Þimdi yapayalnýz hastanelerde
Ne halimi soran var ne de beni anlayan?
Unutulmuþum koca kurt misali
Martýlar arada bir gelip sorarlar
Balýk var mý, balýk diye?
Her þey menfaatse bitmiþ yitik çaðýmýz
Bedenen çürümeye terk edilmiþim
Ruhen öldürülmüþ biriyim ben
Elimden tutacak, sevgisini verecek
Derin mavilerde yüzdürecek
Yürekte sevdalý bir can arýyor
Kayýp kýyýlarýn griye boyanmýþ sahilinde
Bir gün senin de kanadýn kýrýlacak
Bir zamaný vardýr her þeyin, az sabret!

Sosyal Medyada Paylaşın: