AŞKLAR DİYE BİR ŞEY YOKTU

Papatyam!
Ne çok yüz sürdüm vuslatý olmayan aþkýnýn hasretine
Aramýzda haksýz uzaklar olan suskun cümle
Arada küserim, kapanýr gönlüm
Nar gibi yanar, sevip de yok gibi yaþarken
Yüreðimin mevsimsiz sevgisinde
Ay, gün, saat baþa çýkamýyor ki
Zaman yarýþsýn içimde
Uzaklar bir kýsalýr, bir katlanýr deli yüreðimde
Gönül kýyýmdan katlayan bir özlem
Dudaklarým kuru çölünde
Gözlerim, gözlerini arar
Yüreðim sevgisiz, sevgisinde
Parçalanmýþ gönüllerin feryatlarý
Duyan var mý sessiz aðýtlarý mý?
Hep terk edilmenin ardýnda
Kahrolan yüreði gören var mý?
Ziyan olan umudun çýplak yankýlarýný
Çýnlayan feryadýn hesapsýz cevabýný
Kahrolasý hayatýn pahalý sorunlarýný
Sorgulamaya cesareti olan var mý?
Bitmek bilmeyen gönül sancýlarýný
Yoluna kurulan hain tuzaklarý
Gün görmeyen biçare sevdalarý
Zamanýn çarkýnda gören var mý?
Artýk yoruldu, yorgundur bedenim
Taþýmaz oldu yüreðimi
Geceler bir deprem gibi düþtü
Hüzünlerim, çaresizliðim
Yalnýzlýðýn ayak seslerinde ürperdi gözlerim
Artýk yoruldu deli yüreðim
Gidiþini unutmadým, unutamadým
Ve sen ansýzýn, öylece çekip gittin
Oysa benim dünyamda aþklar diye bir þey yoktu
Seni sevmekti her þey
Artýk bu yorgun yüreðimi taþýmaz oldu bedenim
Korktum gecelerin sabahýna varamamaktan
Çünkü içimde bir umut, bir sen vardýn
Yüreðim seni sevdi ama sen
Beni yalnýzlýkla prangalayarak öylece çekip gittin
Her gece gökyüzüne baktým
Ve her defasýnda bir sigara yaktým
Bir ah çektim her defasýnda, acýdý caným
Artýk yüreðimi taþýyamaz oldu bu beden
Beter ol diyesim var, vurunca þiþenin dibine
Sen de aðlarsýn belki benim gibi
Kýrarsýn kadehleri bir bir
Týpký kalbimi kýrdýðýn gibi
Nasýl da kýzýyorsun geçen zamana
Beter ol diyesim var ama Allah‘ýndan bul diyorum yine de
Aklýna gelsin hep seni ölümüne sevdiðim
Vur kadehleri her gece yerlere
Ne günün belli olsun ne de gecen
Kendini hapsedersin o þehirde
Senin de yansýn için hep
Senin gibi vursun arkandan, benden çok sevdiðin…

Sosyal Medyada Paylaşın: