KIRILGAN BİR ÇOCUĞUM BEN

Papatyam!
Kýrýlgan bir çocuðum ben
Yüreðim cam kýrýðý
Bütün duygulardan önce öðrendim ayrýlýðý
Saldýrgan diyorlar bana
Oysa kýrýlganým ben
Gözyaþlarýmda mücevher saklýyorum herkesten
Ürküyorlar gözümdeki ateþten
Ürküyorlar dilimdeki zehirden
Ürküyorlar o dur durak bilmeyen
Gözü kara cesaretimden
Diyorlar ki bir yaný sarp, bir yaný uçurum
Bir yaný çýlgýn dað doruðu
Oysa böyle yapmasam ben
Nasýl korurum içimdeki çocuðu?
Bir yaným çýlgýn nar aðacý
Bir yaným buz sarmalý
Temmuz sýcaðýnda içim kýþ ayazý
Gün zemheri, puslu güneþ
Geceler uzun haydi vur damarýna
Keskin býçaðý, vur yareme!
Kanasýn oluk oluk, yansýn ciðerim
Kirpiklerimde asýlýdýr sevdan
Bir darbe de ona vur!
Yitirdim benliðimi savruldum çýkmaz sokaklara
Eridim yudum yudum aþkla
Sýzlasýn tutan eller
Yansýn öptüðün dudaklar
Yak ateþ gibi yüreðimi!
Dökülsün dokunduðun saçlar
Kes sen diyen dilimi, adýný anmasýn!
Çýkar gözümü görmesin seni!
Yansýn bedenim yok olsun
Sensiz aðlarken þiirler
Unutma ezber bozaným unutma!
Kýrýlgan bir çocuðum ben…

Sosyal Medyada Paylaşın: