Aðlamak çareyse
Sele dönsün gözyaþlarýmýz…
Uzaðým biliyorum
Þiir olup gönül yaranda uyumak isterdim oysa
Ýkiye bölünür kalbim
Gece düþer üzerime
Sessizliðimle huzur
Bakýþýmla saf aþk
Dokunuþumla kadýnsý hislerimle
Seni duyumsamak isterdim
Dokunamýyorum nefesimle
Yürek atýþlarýna
Tebessümümle þiir olmak
Yüzünün her hat
Her mimiðine
Herkes imkansýzý anlamaz
Ben imkansýzlýðýnla imkansýzým
Kimse sezemez
Bu gün hiç aðlamayalým sevgili
Hemde hiç
Akýtmayalým bir birimizi gözlerimizden
Kuru kalalim sevgilim kupkuru
Ay yakamoza düþerken gökyüzünden
Tut sevgili
Tut ellerimden
Hasretle geçen yýllarýn ýzdýrabýný söküp
Mutluluðu ekelim topraðýma
Bu gün hüznü dindirelim aþka açýlan
Ellerimizde
Kolay deðil anlatmak
Anlatabilmek içimizi
Tut yaslý çocukluðumun dingin mahzunluðunu
Tut deniz kokan bakýþlarýmýn kýyýsýndan
Gel tutkum
Gel nefesim
Soluk ol hayat ver ciðerlerime
Merhem ol sevgili merhem
Hasretinden açýlan yaralarýma
Öp sevgili
Yokluðunda sana hasret bedenimi
Al koynuna sarýl sýkýca
Bu gün namusu giymeyelim üstümüze
Üþüyelim sevgili birlikte
Ýcimizdeki korkularýmýzdan
Hiç bahsetmeyelim sevgili
Býrak …
yarýna kalsýn…
Günahlarýmýzýn...
Tövbesi