katmerlenmiþ hüzünleri saklar yaðmur
gelincik renkli çatýlarýn geveze serçelerini
þenlendirmek için
korunaksýz
bir havada akþamý büyütüyor bahçe
bahçenin neresinde ayaklarým bilmiyorum
eskiden duvarlara sarýlan sarmaþýðým vardý
güz silkeledi yapraklarýný
karýncalar yedi
kökünü
bana umutsuzluðu öykünen bir þiir
ölen kuþumun pencerelere yürüyen sesi kaldý
saysam bu yok oluþlar tükeniþler uzar gider
artýk kederi ve acýyý içime atmayý
sahiplenmemeyi
öðrendim
neden uzak durduðumu anladýn mý yâr
sende anlarsýn zamanla acýnýn zorluðunu
ve dokunduðu yeri parçalamasýný
kezzap gibi yakmasýný
sen yine de ihmal etme
aþkýmýzý yýldýzlara bulutlara anlat
yaðmurlar ýslatýrken saçlarýmý kirpiklerimi
topraðýn kokusunu çeker gibi içime içime
senin kokunu da çekerim doyasýya
uzaktan uzaktan
sen þarkýmýzý söyle
gökte uçan kuþlara daðlara
ben ovalara yollara her yerde açan papatyalara
dillendiririm ölümsüz aþkýmýzý
-unutma
her bahar
gül kokan aðzýndan
kývrým kývrým sarmaþýklar yürüt dudaðýmýn al pembesine
sakýn ola çok öpme
öpme yâr
ö l m e y i m
hasret fena çarpýyor kalbimi
...........
ayþe uçar
06082024
23:57