SUSKUNUM

Papatyam!
Sen gidince kurudu hayat damarlarým, hecelerim
Yüreðim çýðlýkta olsa da sustu, lal oldu dilim
Gözyaþlarýmda boðulan hýçkýrýðýmla
Þimdi her þeye inat tutunuyorum, vuslata dek hayata
Hüznüm karýþýr sessizliðimin uðultusuna
Yýprandý kirpiklerim, kurudu göz pýnarlarým
Tebessümlerimin yitikliði yansýrken geceye
Ýçimde kalakaldý yorgun yüreðimin solgun bakýþlarý
Ayrýlýðýn hüznü ile çürüdü gurbetinde
Ben tükenirken usulca pörsüdü her yaný yüreðimin
Özlemin yaðmur misali saðanaða tuttu beni
Yandý her damla da içim
Belki suskunluðun bedelini ödetiyor aynalar
Onlara her baktýðýmda vuslatýmýz vuku bulana dek
Ýçimde bu iflah olmaz alev terk etmeyecek benliðimi
Sen diye yanan þu yüreðimin sancýsý artar her an
Ve ben sancýlarýn konakladýðý yer olurum
Þimdi suskunluðumun son nefesinde kaldý
Yüreðimdeki heceler
Benliðim, ruhum, bedenim, damarlarým kanar
Yüreðim bu can da sýzý içinde kahrolur
Erir yavaþ yavaþ ömrüm
Ama biliyorum insafsýz býrakmayacak beni
Sarývermiþken dört yandan
Duygularým siyah bakýþýnda kalacak güzelim
Ve gurbetimin yanýp çýðlýðý ile son bulacak sensizliðim
Biliyorum, gecenin zifirisine karýþacak
Senin ismini soluyan nefesim
Dokunacak belki geceye titreyen sesi yüreðimin
Yorgunum, anlatmaktan deðil susmaktan
Yaþamamaktan da o kadar çok yorgunum ki anlatamam
Biliyorum, suskunluðumla suskun olacak bu gece…

Sosyal Medyada Paylaşın: