AYKIZ – 4 – (Ses)

Ömür, ses ses avcumda… Çýnlasýn radyolardan,
Neþet kadar yürekten, Müslüm kadar damardan!

***

Seni söylesin þimdi, sazlar seni söylesin;
“Sevmekten kim usanýr!” Senar seni söylesin!


Bin kubbede bin derviþ, bin kuple bin duahan,
Namýný dünyalara çýðýrsýn Hafýz Burhan!


Kasideler, gazeller, Bektaþi’den nefesler,
Adýna güfte yapsýn Hamiyet Yücesesler.


Toz yemiþ gramofon, taþ kesilmiþ taþ plak.
Aðlatsýn bülbülleri gayrý Sadettin Kaynak!


Sen bir ihtilal ol da, devrilsin arzýn dibi,
Yine de þahlansýn Efe’m; Hasan Mutlucan gibi!


Sen bembeyaz mintanýnla yaslan da Süphan Dað’a,
“Baharým Sensin” diye nota yaksýn Binboða!


Eski bir kýrkbeþlikte ünlensek senin ile,
Kalaydýk “Kalamýþ”ta Münir Nurettin ile!


Sen bir ceylan olsan da, yaylasak yaylamýzda,
“Bir Ýhtimal Daha Var” Safiye Ayla’mýzda!


Sen analar kuzusu, sen gönüller nihaný,
Sen Kamuran Akkor’un “Daðlar Kýzý Reyhan”ý.


Senin elin kýyamet, ömrüm senin elinde,
“Gitme Sana Muhtacým”, Zeki Müren dilinde.


Neylesin eller beni; beni eller neylesin,
Ben seni kýskanayým; Yaþar Özel söylesin.


“Sen varsan her þey tamam”, sen yoksan ben hiçim de,
Yaktýðýn ateþleri gel de söndür içimde!


“Bir Sevgi Ýstiyorum” mühleti sana baðlý,
Nihaventten þakýsýn Necdet Tokatlýoðlu!


Kýrýlmýþ pikaplarda bir lahza sesin kalsa;
Emel Sayýn haykýrsa; “Rüyalar Gerçek Olsa!”


Çalab’ýmdan omzuna gönderilmiþ bekçiyim,
Sen “Yozgat Sürmelisi”; ben Nida Tüfekçi’yim.

***

Sen ki “Seher Yýldýzý”, sen ki payitahttan çað,
O mukaddes adýný mýrýldansýn Arif Sað!


“Kilim” ol gergefime! Anacaðzým dokusun!
Ben seni methedeyim Kýsaparmak okusun!


Dicle’sin nazarýmda, bense peþinde Merih!
Sen “Nemrud’un Kýzý”sýn; ben de Kazancý Bedih!


Gözlerin fettan güzel, kanayým kevser gibi,
Oyalý mendilimle Mustafa Keser gibi.


Müjdeler membaýnda, çileler tiryakisi,
Sen ki Bergen çiçeði, acýlar hasekisi.


Elmas kuþu olsan da, kurban olsam sesine,
Minik Serçeler gibi; “Nefesim Nefesine!”


Kederim kervan kervan Mahsunî’ye varýnca,
Sen Harput çekirdeði, ben Þumnu’da karýnca.


Sesigüzel deðilim, ömrümün öyküsünde,
Benim aklým kýrk yýldýr “Kara Kaþ” türküsünde.


“Kýzýl Elma’m” diyerek öpsem soylu resmini,
Yýldýzdoðan haykýrsýn senin güzel ismini.


Seni Baþbuð yurdunda, süzsem göz ucu ile,
Topuzuma nakþetsem Kaya Kuzucu ile.


Bülbüller geçidinde katar katar benimsin,
Sefaî yüreðimde “Ayþem” kadar benimsin.


Sen ki “Ahu Gözlüm”sün; baharýmda, yazýmda,
Çukurova’m gibisin Feymanî avazýmda.


Bir ömür ellerini çizedursun çizerler,
Saçýndaki her tele saz kýrsýn Zemahþerler!


Sen benim “Al Yazmalým” cura’ndaki çile ben,
Hep seni týngýrdatsam Cahit Berkay ile ben!


Düðümüm, oyam, danem; nakýþým sende kalmýþ,
Âþýk Veysel gibiyim, bakýþým sende kalmýþ!


Hicazkârdan, dügâhtan; yetmiþ iki makamdan,
Kirpiðine naðmeler duysam Arif Susam’dan.


Sen bir dua olsan da cümleler “amin” dese,
Seni içsem and diye, Kayahan “Yemin” dese!


Böðrünün yamacýnda dolansam dertli dertli,
Sen “Yaralý Turna”msýn, bense Kývýrcýk Ali!


Mavzerimsin, ordumsun; topraðýmsýn, yurdumsun,
Ben ki Özay Gönlüm’üm, sen de benim “Dudu”msun.


“Seninle Baþým Dertte”, gözlerin ayin gibi,
Kaþýnýn peþindeyim, Selami Þahin gibi!


Darbuka’mda sýzýyla, kavalýmda nefesle,
Sen Düriye’yle dertleþ, ben de Adnan Þensesle.


Ermiþler “ahu” desin, derviþler “yahu” desin,
Ben neyzenin olayým; Ahmet Özhan “hu” desin.


Sen, sazýmýn þelpesi, “Telli Turnam” hoþ beþi,
Musa Eroðlu eyle ben gibi çilekeþi.


Yaþmaðýnda izdüþüm; üçler, yediler, kýrklar,
Ýnildetsin daðlarý Bedia Akartürkler.


Asýrlardýr mahkûmum saçlarýn arasýnda,
“Aldýrma Gönül” desem Akbayram narasýnda!


Hakký Bulut gibiyim, benim bir tek sen’im var,
Omzuna deðdi diye kardeþine kinim var!


Zülfüne destan yazsam yanar gönlümün içi,
Sen benim “Gurbet Kuþum”, ben de “Kahtalý Mýçý”


Kemençeme iþledim aðzýmda gevdiðimi,
Koyuncu’yla ünlerim “Ben Seni Sevduðumi”


Zýlgýtlar tütsüsünde, havar da havar yârim,
Ýzzet Altýnmeþe’yim “Deloy Loy Kibar Yarim”


Abdalýným sevdiðim; keþmekeþim, telaþým,
Sen “Döne Hatun”umsun, ben Muharrem Ertaþ’ým.


Nesimî’ye selam sal, selam söyle Hallac’a,
Sen göðümde yýldýz ol, ben sana Cem Karaca !


Bir bozlak deyiþinde sensin nefsimden taþan,
Ben sana Çekiç Ali, ben sana Hacý Taþan.


Lal çehreme arabesk, öksüz dilimde sonat,
Ýdil Biret’te arya; Fazýl Say’da serenat.


Üç notana üç minör; Mazhar, Fuat, Özkan’ým.
Sen “Ay Yüzlüm” solfeji; bense Göðebakan’ým,


Avuç için yeryüzü, parmaklarýn gök kubbe,
Barýþ’ýrmýþ kanlýlar! Sen gülünce “Gülpembe!”


Öyle bakma sevdiðim; “Nazar Eyle”r Kurtalan,
Çayým, kahvem, kýmýzým; sensin bana “dert alan”


Sen ümitsize Ümit; müjdeler rebabýnda,
Adlarýmýz yan yana yazar “Aþk Kitabý”nda.


Sen Türkçe’min lezzeti, Sezen Cumhur’da aksan,
Ben Orhan Gencebay’dan feryad, “Ya Evde Yoksan!”


Ruhumuz tambur çalsýn isyanlar telvesinde,
Ferdi Tayfur’dan kalma “Sabahçý Kahvesi”nde!


Radyo’mda bangýr bangýr, sen çalsan Kardaþlar’dan,
Moðollar’dan, Ayna’dan, Ersen’den, Dadaþlar’dan!


Akarsu’yum, Akkale’m; ruhum, kemiðim, etim,
Sen Ayten Alpman’ýmsýn, sen benim “Memleketim”


Sen; horonum, zeybeðim, bozkýrdaki halayým,
Sen “Dam Üstüne Çul Ser”, ben Ruhi Su olayým.


Coþkun Sabah gibiyim, “Anýlar”ým koynumda,
Bir ömür dolanaydýn, ud’um gibi boynumda!


Cephende Mehmetçiðim, Esmaray ol yaz beni,
Mahpustayým aybalam, DilberAy ol çöz beni!


Ben Erkan Oður figaný, gariplerin garibi,
Sen, yüzüðümde Hiç’im, “Divane Aþýk Gibi!”


Sýðmazsýn baðlamama; kavalýmsýn, þan’ýmsýn,
Karaböcek havasý; “Damarýmdan Kanýmsýn.”


Çal beni bendirinde; çýð benim, çýðlýk benim,
Heyhatým sekiz oktav! Hasan Saðýndýk benim!


Dert yýðdým mýzýkama, dertli sevgin içimde,
Aþkýn tangosundayým, Erol Evgin içimde!


Kaç Muazzez kaldýysa þarkýlar kalburunda
Ýsminle ýslansýnlar muhayyer yaðmurunda.


Ümit Tokcan’dan bir ah kýstýrýp yemenine,
Nakþedeyim resmini “Yayla’nýn Çimenine”


Gitarýmda penamsýn, baðlamamda mýzrabým.
Kýraç’taki Zerda’msýn, Taþkent’teki mehtabým,


Gönül Yazar’da fasýl, “Ömrümce Adým Adým”
Unutursam adýmý, adýndýr benim adým.


Zeybeðimle, efemle kaldýrsam kollarýmý,
Çandar’ýmla, Ezgü’mle bildirsem hallarýmý.


Sen varsýn tellerimde, Erkin Koray’da hep sen,
Piyano tuþlarýna seni sorar Özbeðen.


Kýrk notada kýrk ritim, kýrk perdede kýrk usûl,
Kýrk makamda adýný sayýklasýn Yurdakul.


Kemanýnda pareyim, bana senden seni ver,
Ben Özdemir Erdoðan, “Bana Ellerini Ver”


Gözlerinin büyüsü âþýklarý kandýrýr,
Ankaralý Turgut’u gazelhana döndürür!


Ege’de çökertmemsin, yaylalarda barýmsýn,
Kerkük’teki hoyratsýn, dombýramsýn, tar’ýmsýn.


Fatih’in ben olayým, ben sileyim yaþýný,
Yýldýrým Gürses gibi ben söyleyim marþýný.


Erisin Saðyaþarlar ervahýný övmekten!
Semahýmda deyiþsin, Ali Ekber Çiçek’ten.

***

Gücenmesin Karakoç, gelsin de canan görsün,
Süslen de abdestinle, âlem “Mihriban” görsün!


Ben Alpay’da haykýrýþ, Tanju Okan’da özlem,
Sen Zerrin Özer ol da tenor görsün el âlem!


Kibarým, Kibariye’m, þahsenemim, þahanem,
Sen Romanlar Romaný; kara gözlü çingenem.


Gel de benim kantoma, “Yangýn” gör Damcýoðlu!
Ben Kamil Sönmez olsam, sen de “Davulcuoðlu!”


Bizi gören aþklarýn kalýr mýydý haþmeti!
Mecnunu Leyla görmüþ!.. Ne eylesin Ýzzetî!

***

Kibirlenme Sultaným! Senin de hükmün biter;
“Bozkurtlarýn Baþbuðu” deyince Ýlhan Gencer!


Neylesin eller beni, eller beni neylesin,
Ben seni methedeyim Hançerîler söylesin!


#Hançerî | Nisan ‘20

Sosyal Medyada Paylaşın: