UÇURUM KENARINDA BİR KADIN
Bir uçurum kenarýndaydý kadýn
Bir kayanýn üstüne çýktý
Yüzüne vurup saçlarýný uçuran rüzgâra aldýrmadan
Etrafýna bakýnmaya baþladý
Altýnda uçsuz bucaksýz masmavi bir denizin dalgalarý
Parçalamak istercesine kayalýklara vuruyor
Üstünde pamuk yýðýnlarý gibi
Gittikçe kararan bulutlar uzanýyordu
Gökyüzünde ise bir kaç kuþ
Gelmekte olan yaðmurdan uzaklaþarak, kayboluyordu
Gözlerini kapatýp dün gece yaþadýklarýný düþünmeye baþladý
Yüzü kýzarmýþtý, gözlerinde þimþekler çaktý
Kendi kendine kýzýyordu
Ama olan olmuþtu ve geri dönüþü olmayan bir yola girmiþti
Ne de olsa son piþmanlýk para etmiyordu
Esmekte olan rüzgârýn uðultusunu kulaklarýnda hissetti
Esen rüzgârýn ardýndan gelen yaðmurun sesi ise
Yüreðine akan gözyaþlarýna eþlik ediyordu
Çok geçmeden kararan bulutlar
Saðanak bir yaðmur olup üzerine boþaldý
Kaçmadý kadýn
Sanki vücuduna deðen her yaðmur tanesiyle
Ruhunu temizliyor, kirlerinden arýnýyordu
Gökyüzündeki yaðmur bulutlarý daðýlmýþ
Ve güneþ, büyük beyaz bulutlarýn arasýndan
Gösteriyordu kendini
Güneþ ýþýklarýndan kamaþan gözlerini kapattý kadýn
Etrafýndaki aðaçlarýn yapraklarý
Hafifçe esen rüzgârýn esintisiyle dans ediyordu
Kendisi de bir süre bu dansa eþlik etti
Sevdiðine sarýldýðýný sanarak…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.