NAZLI GELİN GİDERKEN
Nazlý gelin ata binmiþ, ya nasip demiþ
Düðün biter, gidecektir evinden
Nazlý gelini son kez çýkarýrlar baba evinden
Gelinlikle çýkan kefenle girer artýk
Kadýnlar hazýrlýyordu sevdiðini
Heyecanla bekliyordu
Elini cebine atýp köstekli saatine baktý
Daha var, dedi, sesli
Tabakasýný çýkarýp bir sigara sardý
Yaktýktan sonra çakmaðýný cebine koydu
Yeþil çýnar aðacýna yaslandý
Bir of çekti arkasýndan
Bir duman sardý yaylayý
Öte daðdan bir ses geldi yanýk, yanýk
Nazlý gelin de indirilir yaylaya
Nazlý gelin sürmeli
Saçýný boncuklarla örmüþ
Allý yeþilli süslendikleri
Fesini kafasýna yerleþtirirken
Rengârenk çiçekler, paralar sarkar bileklerinin üstüne
Adý üstünde kýrk beliktir
Üç etekle de çok yakýþmýþtýr
Altýn kemerini kardeþi baðlarken
Ne de olsa aða kýzýdýr, zengindir Nazlý gelin
Sevdiði ise garipti, üstüne bir de yetim
Bir an düþündü sevdiði, dudaklarýndan
Garipler gülmezmiþ sevdiðim, sözleri döküldü
Sevdiðine bakýp acýsýný içini çekti
Bir ara gözlerini gördü, yayla dumanýnýn içinde
Sanki diyordu ki
Tasý taraðý toplasak,
Buralardan hiç kimsenin bilmediði bir yerlere gitsek
Çaresizlikten dizlerinin üstüne çöküp kaldý garip
Sevdiði gelin olup giderken…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.