SENSİZLİKTEN ÖLÜYORUM

Papatyam!
Dünyada ne kadar güzellik varsa
Seninle paylaþmak isterdim
Doyasýya, sevinci ve acýyý
Seninle birlikte yaþamak
El ele verdikten sonra hiçbir güç beni yýldýramaz
Hiçbir þey beni yýkamazdý
Ama þimdi yýkýldým, çünkü sen yoksun
Çok sevdiyse bir insanýn
Sevdiðini unutmasý çok zor, biliyorum
Çünkü ben de unutamadým, seni
Sadece yapabildiðim seni sevmek
Sevmeye de devam etmek olacak
Hiçbir zaman da vazgeçmeyecek
Ve son nefesime kadar da seveceðim
Çünkü dünyanýn en güzel yeri de olsa
Sen olmadan yaþayamayacaðýmý anladým
Sensizlik bana gerçekten zor
Bunu sana nasýl anlatsam ki?
Sen varken her þeye farklý bakýyordum
Çünkü umut doluydum
Hiçbir þey beni yýldýramazdý
Ama þimdi bitkinim ve yorgun
Artýk takatim de tükendi
Gel ellerimden tut ve kaldýr beni!
Birlikte mutluluða yürüyelim, seninle
Hep uzaktan izledim seni
Her hareketini takip ettim
Gülüþünden, mutluluðundan can bulurdum
Ýnan, sen mutlu oldukça ben de mutlu olurdum
Sen mutlusun diye, sen bilmesen de
Bazý þeylerin ne desen de tesellisi yoktur
Hele kaybedilen bir canýn ya da bir sevgilinin
Senin yokluðun, benim canýmdan can götürür
Geride kalmak, yalnýz kalmak zordur
Hep hayal edilir ya
Evlensek ve pembe panjurlu bir evimiz olsa
Bahçesinde de çocuk sesi, diye
Keþke bu sesler, bizim çocuklarýmýzýn sesi olsa
Dünyada tek bir þey iste deseler
Ýnan ki bir tek seni isterdim, yalnýzca seni
Sensiz burada yemeden içmeden kesildim
Aðzýma bir lokma koymuyorum
Koyduðum lokmalar da boðazýmda kalýyor
Bazen nefes alamýyorum, haykýrmak istiyorum
Kelimeler boðazýmda düðümleniyor
Ve sesim çýkmýyor
Ýçimde sessiz çýðlýklar atýyorum, duyulmayan
Nefes aldýkça göðsüme bir þeyler batýyor
Daralýyorum ve nefes almakta zorlanýyorum
Bazen zamaný geriye almak istiyorum
Ah alabilsem, ilk baþa giderdim önce
Seninle olan her þeyi baþtan yaþamak için
Her aný, her saniyeyi
Sana, caným ben geldim, demeyi
Sarýlmayý, papatya kokunu içime çekmeyi çok isterdim
Ama biliyor musun?
Seni kaybetmekten hep korktum
Bunu, senle olunca ruhumun huzur bulduðunda anladým
Þimdi ise eskiye dönme imkâným yok
Yaþadýðým müddetçe ruhum huzur bulmayacak
Ve bu acýyý son nefesime kadar da çekeceðim
Sanki kendimi, çaresizce
Benim olmayan seni aramaya mahkûm etmiþim
Ama sensizlik, tahammül edilmeyecek kadar acý veriyor
Buna ne kadar katlanýrým, iþte bunu bilmiyorum
Kendime katlanmak için de bir sebep bulamýyorum
Sana olan hasretim nasýl bitecek?
Yokluðuna nasýl dayanacaðým, inan bilmiyorum
Burada sensiz geçen her gece zehirdir içime
Yavaþ yavaþ zehirleyen ve öldüren
Çünkü huzur vermiyor kafamdaki sana dair düþünceler
Yýldýzlardan ismini yazýyorum gökyüzüne
Ama sana olan aþkýmý anlatmaya, göstermeye yetmiyor
Bulutlar gözyaþým olup yaðýyor
Toprakla buluþuyor Topraðýn susuzluðu geçse de
Benim sana olan susuzluðum geçmiyor
Allah’tan seni istiyor, seni diliyorum
Ben senle bir olmuþum
Ölüm de dirim de senle, aldýðým nefes bile
Gel beni sensiz, nefessiz býrakma!
Bir çýkmaz da dipsiz bir kuyudayým
Ne olur bir el ver çýkayým!
Yoksa üstüme bir kâbus çöküyor
Bazen kabulleniyorum yokluðunu
Eskisi gibi parçalamýyorum kendimi
Koþmuyor ve bekliyorum
Çünkü ayaklarýmýn dermaný kesilmiþ
Seni bir daha göremeyecek olmam
Bana verilecek en büyük ceza, derdim
Ve ben bu cezamý çekiyorum
Keþkeler insaný yer bitirir
Benim keþkelerim de bir aðaç kurdu gibi içimi kemiriyor
Ve kurutuyor
Bir insan öldü mü arkasýnda nefesini
Bedenini ve sevdiklerini býrakýr
Bir bilinmeyene, bir meçhule gitmek
Yaþamdan kopmak insaný korkutur
Ben bunlarý, burada istemesem de her gün yaþýyorum
Çünkü Papatyam!
Ben sana karþý güçsüz oldum, hep korktum
Evet, seni kaybetme korkusu beni güçsüz yapmýþtý
Karþýna dikilip açýkça, seni seviyorum, diyemedim
Her gün bir umut bekledim acý çekerek
Yalnýzlýk, sensizlik içimde öyle büyümüþ ki
Sevilmeyi beklerken beklemeyi
Beklerken de yavaþ yavaþ ölmeyi seçmiþim
Aþk, masum, güzel kalplerde doðar çiçek gibi açar
Etrafýna bir güzellik bir koku saçar
Bu aþkýn güzelliði ve kokusudur seveni mest eden
Ayaklarýný yerden kesen, gözlerinde ýþýltýlar saçan
Ýþte benim için o, sensin
Iþýk, nur olup içimi aydýnlatan
Ara sýra okul yýllarýnda çekilen fotoðraflarýmýza bakýyorum
Fazla deðil üç beþ tane
Bir tanesi seninle çekilmiþ ama fulü
Hiç yoktan iyidir, diyorum
Ne de olsa resimde sen varsýn
Ýnsan unutulmamak
Ya da unutmamak için mi fotoðraf çekilir?
Aslýnda hatýra olsun diye çekilmiþtik
Ben, eski ben deðilim, ben eksiðim
Evet, eksiðim, çünkü yanýmda sen yoksun
Seni düþünüyorum, zaten hep aklýmdasýn
Gerçek deðil hayal olduðunu biliyorum
Ama ne bileyim, hep yanýmdasýn gibi geliyor
Ýlk görüþte aþk, ne kadar saçma deðil mi?
Bir insan görüyorsun ve âþýk oluyorsun
Karþýlýklý olmayýnca da
Bir ömür boyu acý çekiyorsun benim gibi
Aþk nedir, adýný duyduðum da neden kalbim sýkýþýr?
Bir gün hayatýma gelip girdin
Ve ben, senden vaz geçemiyorum
Ýlk baþlarda sana dair içimde bir þeyler vardý
Adýný koyamadýðým ama bildiðim bir þey
Ne zaman seni düþünsem yüreðim yangýn yeriydi
Ve her þey de sen vardýn, aldýðým nefeste bile
Sana ilk olarak, âþýk oldum biliyor musun, dediðimde
Gülerek, bizim bildiðimiz gibi mi, diye sormuþtun ya
Ben seninle konuþurken içten konuþmuþtum
Ama sen alay eder gibi gülmüþtün
Ýþte ilk o an, yýkýlmýþtým
Hâlbuki kendimi güçlü hisseder, yýkýlmam derdim
Karþýnda ne kadar da güçsüz olduðumu iþte o an, anladým
Çok sonra seviyorum, dedin
Ben de daha çok sevdim seni
Papatyalar verdim sana, sen seviyorsun diye
Sabahtan akþama hayatýmda sen vardýn, her þey de sen
Çok sevdim, sevdikçe içimde açtýðýn yara da derinleþti
Bir türlü kabuk baðlamadý, iyileþmedi
Bir þarkýya takýldým sen diye Þarký bitti, tekrar tekrar çaldým
Ama her seferinde sonu geldi
Anladým ki hiçbir þey sonsuz deðilmiþ
Her þeyin bir sonu var insan hayatý gibi
Yalnýz doðar ve yalnýz ölürsün
Mücadele ettim kendimce ama yetmedi
Sonuçta ben sýradan bir insaným ve elimden gelen de bu
Biliyor musun, yaptýðým hatalarý telafi edebilmek için
Her þeye yeni baþtan baþlamak isterdim seninle
Ama sana dair anýlar, hatta eþyalar bile ölmüþ
Burada günler uzayan geceler gibi
Vicdaný rahat bir þekilde ölmek istiyorum
Kýþ, tabiata, dünyaya ölümü getirse de
Bahar da yaþamý getirir
Biliyor musun, benim hayatýmda bahar olmadý
Çünkü sen yoktun, olmadýn da
Yine bana uzaksýn, bana yine sürgün aþk
Akþam oldu yine, ömürden bir gün daha gitti
Sabaha çýkar mýyým, bilmiyorum, Allah bilir
Ne kadar yaþarsan yaþa bazen yaþayana yük olur yaþam
Ýnsan yaþadýðýna piþman olur
Ölsem de kurtulayým, dersin ama yaþarsýn
Geçen günler ömrümden ömür alýyor
Alýrken seni de alýp benden uzaða götürüyor
Gecelerim sensiz, bedenim nefessiz
Uykular haram oldu gözlerime
Lanet ediyorum sensizliðe
Sensiz geçen her ana bir sigara yakýyorum
Dumanýnda hayal de olsa sen
Karþýmda öylece bakýyorsun
El vermiyorsun dermansýz bedenime
Öyle de olsa her aným, her dakikam senle
Bazen keþke sevmeseydim diyorum, kendi kendime
Gönül ferman dinlemez, diye boþuna dememiþler
Bir taraftan da gerekirse öl diyor, yoluna
Zaten sensiz ölüyüm, farký yok
Mevsimlerden sonbahar ama ben kýþý yaþýyorum
Oysa baharlar sen gibi kokardý
Ýçim titrerdi sana bakarken
Yüreðimde mavi benekli kelebekler uçardý
Sessiz çýðlýklar atardým yokluðunda
Kimse bilmezdi varlýðýný
Þiirler de yazardým seni, papatya diye
Ömrü az olurdu bahar gibi
Bir mezarým olsun senin bildiðin ve geldiðin
Çiçek getirme gelirken
Zaten sen çiçek gibi kokarsýn
Ara sýra bir su serp topraðýma
Serinlik gelsin, sensizlikten yanan tenime
Üstümde bir kefen var elbise diye
Bazen de bir hilal eþlik eder gecelerin karanlýðýna
Bir meçhule giden beni sor kendine
Bu adamý sevdim mi, diye
Oysa ben seni çok sevmiþtim
Aðýr gelmedi sevgin yüreðime
Taþýdým, yüreðimde kanayan yara olsa da
Her þeye raðmen, kendime inat
Hayat bana adil olmadý ama boþ ver
Sen yeter ki beni sev!
Ben seni, bu ten toprak olana
Son nefes bu candan çýkana kadar severim
Ýnsan sevdiklerini yüreðinde taþýr
Gece uyumayan insanlarýn gündüze sýðmayan acýlarý vardýr
Bunu çok iyi bilirim
Benim gördüðüm ve yaþadýklarýmý her beden kaldýramaz
Sensiz ruhum daralýyor, uyku bana haram
Þimdi sana o kadar muhtacým ki ama yoksun
Unutma, hayatýn tekrarý yok
Olsa da ben yine bu hayatýmý, seni isterdim
Sensiz bir hayat zaten yaþanmamýþ gibi
Yine akþam oldu ve ömrümden bir gün daha gitti
Karanlýk çöktü, her tarafta karanlýk içim gibi
Arkamdan aðlamaný istemem
Ýçine kor ateþler düþerse bir gün
Gözlerinden yaþ akarsa sevdiðin için
Ýþte o gün beni hatýrla
Ýþte ben de senin arkandan öyle aðladým ve yandým
Ben yanýmdayken, senin kýymetini bilemedim
En çok da buna yanarým
Kalbime dokunmuþtun oysa
Sen gözlerini kaçýrsan da aþktan kaçamazsýn
Gözlerini kapatsan da beni görürsün rüyalarýnda
Hayat beni küstürdü, her þeyden vazgeçtim
Issýz bir ada gibi içim de dýþým da
Kalabalýklarda kaybolmuþum
Ama yolumu aramýyorum
Aramýzda onca mesafe var, kapanmayacak
Bir yol var önümde yürüyorum
Bu yol kaderimin yolu sonunda sen olmasan da
Adeta sokaklarda gezen serseriler gibi
Baþýboþ geziyorum bu daðlarda
Belki sana rastlarým diye
Oysa gitmek istemeyen adýmlar atýyorum
Ve kimseye de soramýyorum seni
Çünkü bilsinler istemiyorum benden gittiðini
Papatyam sen gittin ya
Seninle ben de benden gittim, aklým gitti
Geride, daðlanmýþ bir yüreðim
Çýkmamýþ bir caným kaldý
Sana dair kelimeler aðzýmdan çýkmaz, içimi boðar
Benim bu dünyada ki imtihaným da senmiþsin
Gözümden akan her damla yaþ sana vebaldir
Ahirette hesabý illaki de sorulacaktýr
Ben bazý þeyleri, seni, Allah’a havale ettim
Ben bu aþkýn çile çekeniyim
Þimdi ne söylesem de boþ
Çünkü hiçbir kelime çektiðim acýlarý anlatamaz
Aþk ateþi, insan istemese de içine düþüp yakarmýþ
Hem de kül edercesine
Yüzüm gülse de yüreðim hiç gülmedi, kan aðladý
Ne gözümdeki yaþý
Ne de içime akýttýðým yaþlarý kimse görmedi
Ve sen yoksun, ben ise sensizlikten ölüyorum…


Sosyal Medyada Paylaşın: