GİDERİM

Papatyam!
Gittiðim yollar sensiz, sana çýkmaz bilirim
Ama yine de boynumu büker giderim
Sorma niye gidersin diye
Yollarým puslu, ellerim boþ, dilim olsa da lal
Kara sevdadýr der, mecnun olur yine giderim
Gönül bahçem tarumar olmuþ
Ne gül açar, ne de bülbül öter
Daðlarýma ise bahar gelmez
Sen diye sevdiðim papatyalar açmaz
Sözlerim bu gece yük oldu gönlüme
Hasret türküleri aðýtlara döndü gidiþinle
Bir ömür verdim, tek gülüþüne
Vuslat der dururum baþka geliþine
Gezdiðimiz yerler, benim gibi mahzun
Gelecek günler, asýrlar kadar uzun
Dayanýlmaz acýlar, yaþanmýþlýklarým biçare
Elleri kýnalý deyiþin kaldý belleðimde
Ceylan bakýþlarýn uzaklara dalar öylece
Dilimde hep adýn, her an okunur her kelime, her hece de
Günlerim sensizlikle oluyor gece
Gönlüm gurbet ellerini sevmedi
Günleri saya saya bitiremedi
Sanki bir bilinmeyen denklem, bir bilmece
Aslýnda sendin her þey
Gitme, kal diyordun yaný baþýmda
Tadýn, huzurun olsun yemeðinde, aþýnda
Sensizlik bir kâbus gibi çöktü baþýma
Ýnan giderken kan akýyor gözümün yaþýnda
Yeminim var, ömürlük, ölümsüz aþkýna
Öldüðümde seni çok sevdiðimi yazsýnlar mezar taþýma…


Sosyal Medyada Paylaşın: