GÖZ YORDU BENİ

Deðiþti insanýn ahlak edebi,
Ruhunu kaybeden öz yordu beni.
Bin yýllýk örfünden almaz adabý,
Gerçeði görmeyen göz yordu beni.

Yunus’un diliyle seslenmek varken,
Kuran ahlakýyla süslenmek varken,
Sevgili döþüne yaslanmak varken,
Dillerde kaybolan söz yordu beni.

Verdiði sözünün eri olmalý,
Ýnsanlar içinde yeri olmalý,
Alnýnda helalden teri olmalý,
Kýsa devre yapan faz yordu beni.

Ezan susmaz bayrak inmez sözümüz,
Ýmanlý kalplerde sönmez közümüz,
Namert eli deðse dinmez sýzýmýz,
Vatansýzlardaki poz yordu beni.

Tarih sayfasýna sýðmaz adýmýz,
Altta yer üste gök aðýz tadýmýz,
Gönül ocaðýnda yanar odumuz,
Türklüðe laf eden yoz yordu beni.

Yedi düvel tanýr Tuna boyundan,
Avrupa’ya doðru geçtik suyundan,
Unutmaz meydanlar fetih toyundan,
Tarihi çarpýtan tez yordu beni.

Dindari aslýna dönmeli insan,
Asýmýn nesline dönmeli insan,
Fetihler faslýna dönmeli insan,
Kalpte harlanmayan köz yordu beni.

Dindari/Osman Dindar/Kargý
Aðustos 2024



Sosyal Medyada Paylaşın: