AH BE MÜZEYYEN !
Eskimeyen bir þarký misali
Yazdim kalbime adýný
Sensiz anlamsizmis zafer
Gözlerin aldýrdý, hayatin tadýný
Ey dilberi rana, dünyanýn en güzel kadýný
Ýsminle bütünleþtirdim,eksik kalan yanýmý
Güneþi ile günüme aydinlik veren
Anladim ki varliginnnmis Müzeyyen
Gözlerin oldu,benliðimi bütünleyen..
Ne hayir iþledim de gönderdi, seni veren
Ettiðim tüm dualarda tanrýdan,seni diledim
Cok sey degil be yarim.
Dilimden dökülen kelime-i sehadet ol istedim
Seni tanýmadan önce boþtu yalandý hayat
Ýnsanlar yalan gelirdi, sevgiler ise bayat
Sensiz nefes almiyormuþum anladim
Varlýðýnla herseye geldi tat.
Ayak ustu bir kelam ile davet ettigim kalbime
Bir Ömür boyu misafir olurmusun yüreðinle
Zaten borcun var bana, ödeme zamani artik
Bu kadar zaman mahrum býraktýn beni kendinle
Dolaylý kelimeler, süslü laflar bilmez dilim
Senden tek arzum attýðým adinda olsun,elim
Zaten üç günluk.dünya ikisi geri de kaldi.
Gelicekse o günde ,senie olsun ecelim.
Aska inanmazdým gözlerinde sakliymis meðer
Herseyi kaybettim,sen ol kazandýðým tek zafer
Eger beni imtihan edersen sensizlik ile
Oksijeni sen olan bu dunyada,nasil yaþasýn zafer
Aklýmda sen,fikrimde sen her yerde sen
O kadar yazdim ama,kelimelere sýðmýyorsun Sen
Cennetin fragmani olan gözlerinle
Bu askin galasina varmisin, Müzeyyen
"MEHMET KÂRAKURT"
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.