ELVEDA

Çaresizlik içerisinde sokaktan ayrýldý adam
Doðruca soluðu bir meyhanede aldý
Çünkü sevdiði kadýn tarafýndan reddedilmiþti
Kendine gelmesi için, içini dökmesi
Boþaltýp rahatlamasý lazýmdý
Bunun için de teselliyi raký kadehlerinde aradý
Tutamadýðý, insanlardan sakladýðý gözyaþlarýný da
Ýçine döktü kadehleri peþ peþe yuvarlarken
Her yudumda anarken sevdiðini
Bir o kadar da gelmiþine geçmiþine bastý kalayý
Anlattý peltekleþen diliyle birer birer içindekileri
Gözlerinin önüne gelen sevdiðine
Ýyi deðilim, dedi mesela
Sensizlik zor, dedi, isyan etti kara kaderine
Aþkýný kurulan içki sofrasýna meze etti
Genç garson güldü haline
Kendi kendine konuþan bir adam görmemiþti herhalde
Kulak misafiri oldu
Bu adam ne konuþuyor, diye
Susmanýn acýsý, konuþmanýn acýsýný bastýrmýyormuþ
Aslýnda konuþmak, anlatmak lazýmmýþ
Ama ben yapamadým
Yaparken de yanlýþ yaptým
Oysa sana, o kadar çok anlatacaklarým vardý içimde kalan
Seni seviyorum diye yüzüne, tüm dünyaya haykýrýrdým
Birlikte hayat mücadelesi verirdik
Aç kalýrdýk ama ayrý kalmazdýk
Ne oldu þimdi, geçecek zaman bana seni geri mi getirecek?
Getirmeyecek biliyorum
Artýk her þey için çok geç ve çok þey de anlamsýz
Ben geç kaldým sana ve biliyorum ki
Geçen zamaný ve seni geri getiremeyeceðim
Piþmanlýklarým var, hem de çok
Biz kaderin yanlýþ zamanda karþýlaþtýrdýðý
Doðru insanlar mýydýk?
Ya da doðru zamanda yanlýþ insanlar
Sen deðil, aslýnda yanlýþ olan bendim
Þimdi ellerim boþ ve sensizim
Gözlerimin önünden hiç gitmeyen hayalin var
Ýçimde de kanayan yaran
Bunlarý yazmak için elimde kalem olsa da
Sözler uçtu gitti kafamdan
Sözcükler isyanda, düðüm olmuþ boðazýmdan çýkmýyor
Dilim suskun, elimdeki kalem ise küskün yazmýyor
Niye, tek suçlu ben miyim?
Bu kaderi ben mi yazdým?
Böyle mi olsun isterdim hayatým?
Þimdi bir kere daha soruyorum kendime
Hayallerim mi gerçek, yoksa ben mi hayaldim?
Bana, bu aþktan ne anladýn, diye sorarsan
Sana âþýk olmayan birine aþkýný anlatmak
Boþa kürek çekmekmiþ, derdim
Evet, bir âþýk için bu dünyadaki en zor þey
Karþýlýksýz aþka tutulmak ve aþkýný anlatamamak
Anlatsa bile karþýlýk almamakmýþ
Yanýlmýþým, evet hem de çok yanýlmýþým
Yok desem de sende kalmýþým
Sol yanýmda da hep bir aðrý var senden kalan
Hep sustum, küstüm kaderime
Sensiz sabahlara kabus dolu gecelerden uyandým
Kanadý kýrýk kuþ misali ürkekti yüreðim
Yaralarýma tuz bastým
Gözlerim kan çanaðý, göz pýnarlarým kurumuþ
Yaþarken giydim üstüme beyaz kefeni
Þimdi sessiz sedasýz yaban ellerinde ölmekte
Ve son nefesimi vermekteyim
Hasret gidiyorum sana, kurumuþ bir çöl gibiyim
Evet, kurudum ve soldum
Oysa sen kokardý dünyam
Þimdi ise hasret kokuyor
Esen rüzgârlara savurdum sevdamý alýp sana götürsün diye
Açmýþtým ellerimi semaya, yalvardým yaratana
Dilimden dökülen her duada da sen vardýn
Nasýl da býrakýp gittin yaban ellere?
Anlatsam da kimse inanmaz ayrýldýðýmýza
Oysa benim sana ve yarýnlarýmýza dair onca hayalim vardý
Güzel bir rüyaydý ama þimdi uyandým
Ölüm de var bu dünyada
Sahip olduðun hiçbir þey kalmaz sana da
Ama ben bir ömrüm daha olsa, senin için yine ölürdüm
Bir daha görememek, gidip de gelmemek
Kokunu içime çekememek
O ateþ saçan ve beni yakan gözlerine bakamamak
Gülüþünü görmemek, sesini duymamak zaten ölümdür bana
Oysa Beyoðlu’nun arka sokaklarýnda dolaþýrken
Sana dair ne umutlar, hayaller vardý içimde
Senle de yürüdük bir ara
Birlikte ýslanýp üþüdük, güldük ve aðladýk
Bazen otelinin önünden geçiyorum
Ya kapýdan çýkacak
Ya da pencereden bakacakmýþsýn gibi geliyor
Ama biliyorum ki yoksun
Çok direndim, hayata tutunmak ve sana kavuþmak için
Ama kaybettim
Ýçime, küçücük yüreðime sýðmadý acýn, beni benden aldý
Rüzgârlar hep sert esti
Alýp önüne sürükledi dönme ihtimalimin olmadýðý yerlere
Yaðan karla buz tuttu içim, dýþým gibi
Demek her þey buraya kadarmýþ
Sen varsýn, ben varým ama biz yokuz
Kaynak sen olmadýktan sonra
Iþýðýn çarpýp aydýnlattýðý kadar ýþýldarsýn
Ya da gölgede karanlýklarda kalýrsýn
Þimdi bu engin daðlarýn karanlýðýnda, gölgesinde kaldým
Hayatýmýn ýþýðý olan sen yoksun ve ben karanlýklardayým
Gel bu akþam misafirim ol!
Oturup konuþalým seninle geçmiþimize dair
Bir de çilingir sofrasý kurarýz senle
Þairin biri, raký içen kadýnlar güzeldir, demiþ
Sen içmesen de olur, ben içerim senin yerine
Yarým kalmýþ aþkýmýza
Gel istersen, geçmiþe yelken açalým
Ýlk tanýþmamýzdan baþlayalým mesela
Ýlk heyecanlarýmýzdan
Ýlk seni seviyorumlarýmýzdan, olmaz mý?
Ýstersen boðmayýz kendimizi konuþarak
Çünkü ayrýlýklarýmýz, keþkelerimiz çok
Sýkýlýr, üzülürüz belki de
Hem kapanmayan yaralarýmýzý
Tekrar tekrar kanatmayalým, deðil mi?
Baþka þeylerden, güzel þeylerden söz edelim
Olmayan geleceðimize dair hayallerden
Senin haberin bile olmadý ama ben hep seninle konuþtum
Mesela, odama astýðým resminle her gün konuþtum
Birlikte ne hayaller kurduk geleceðe dair bir bilsen
Ama boþ ver istersen
Hiç konuþmadan sabaha kadar seviþelim seninle
Bedenlerimiz konuþsun bizim yerimize
Olmaz mý, diyerek konuþmaya devam etti
Genç garson ise duyduklarýndan sonra bir iç çekti
Baþýný sallayarak yan masaya gitti
Saatler birbirini kovalamýþ gece yarýsý olmuþtu
Mekân kapanmýþtý ama o hala oturuyordu
Kalk, dediler adabýnca
O da son kadehini boþ sandalyeye
Þerefe, diye kaldýrdýktan sonra usulca kalktý
Ayaklarýnýn takati kesilmiþ gibiydi, önce sendeledi
Düþmemek için de sol elini masaya dayadý
Gerilen masa örtüsünün üzerinden
Boþ raký kadehi yuvarlanarak düþtü beton zemine
Kadehi de kalbi gibi üç beþ parçaya ayrýlmýþtý
Oturduðunu sandýðý boþ sandalyeye tekrar baktý
Gözleri ayrýlýk acýsýyla buðulanmýþtý
Bir süre öylece kalakaldý
Ayrýlmak zor geliyordu sevdiðinden
Çaresizlik içerisinde, sessizce
Elveda, dedikten sonra attý kendini dýþarý
Çok geçmeden de deniz kenarýnda buldu
Yine sabahlamýþtý gecelerde
Bir ayrýlýk þarkýsý geldi kulaðýna
Kendi gibi birisi deniz kenarýnda oturmuþ
Yanýk yanýk, içli içli söylüyordu
Etrafta büyük bir durgunluk ve sessizlik vardý
Ne denizdeki dalgalar
Ne de aðaçlardaki yapraklar kýpýrdýyordu
Hepsi susmuþtu
Adeta büyük bir sessizlik içerisinde
Ýçlerini yakan bu þarkýya kulak vermiþlerdi
Denizin üstünde gecenin karanlýðýna karýþan
Ve kendisine doðru yaklaþan devasa bir sis bulutu vardý
Yakýnlaþtýkça da belli belirsiz görünen sisin içinde
Donuk, gri çizgiler belirdi
Bir süre sonra da aydýnlanan çizgilerin arasýndan
Bir kadýn silueti göründü
Bu kadýn sevdiði kadýn olmalýydý
Ama ruhsuz, yüreksiz, ümitsizdi
Ve tek baþýna oturmakta olan adama bakýyordu
Sanki çok uzaklardan gelmiþ gibi de yorgun ve bezgindi
Buna raðmen bir gülümseme belirdi yüzünde
Gözlerinde de gel, der gibi bir ýþýltý vardý
Ýçinde bir heyecan fýrtýnasý koptu adamýn
Etrafýndaki sessizliðin aksine
Ýçinde duyduðu ani bir sevinçle de ayaða kalktý
Ve denize doðru yürümeye baþladý
Garip bir büyünün etkisi altýndaydý, sanki efsunlanmýþtý
Beton korkuluklarýn üstüne çýktý
Altýndaki hýrçýn ama sessiz dalgalarýn
Beyaz köpükler çýkararak vurduðu kayalýklara baktý
Deniz gibi içinde de bir gelgit vardý
Belki de gitme zamaný gelmiþti
Elini uzattý sevdiðine
Yüzüne bakýyordu boþ gözlerle
Adeta dudaklarý morarmýþ, yüzünün de rengi atmýþtý
Kalbi de sanki ezilmiþ bir et parçasý gibiydi
Gece nasýl baþlamýþ ve nasýl bitmiþti?
Hatýrlamýyordu bile
Çünkü uzun zamandýr yaþadýðý gecelerin
Hiçbir farký yoktu birbirinden
Dayanamýyordu artýk, sevdiði kadýnýn yokluðuna
Ýstenmemek, reddedilmek ise çok aðrýna gitmiþti
Kaldýramadý, istenmemeyi
O istemese de biraz önce hayalini gördüðü
Kadýn istemiþ ve kendisine el uzatmýþtý
Gitmeli ve onun uzattýðý eli tutmalý, býrakmamalýydý…


Sosyal Medyada Paylaşın: