SENİ UZAKTAN SEVMEK
Sen gönül yarýmsýn Papatyam!
Zaten ben, sensiz hep yarým kaldým
Bir gün seninle bütün olmayý düþledim hep
Ben seni, sensiz sevdim en çok
Sen hiç umudu olmadan yýllarca beklemek nedir
Sevdiðinin arkasýndan aðlamak nedir, bilir misin?
Ben seni, gönlümde biriktirdim, kendime yük ettim
Piþman mýyým, asla deðilim
Bir gönül, bir ayrýlýk türküsü duydum mu
Sensizlikten içim bir tuhaf olur
Hep gözlerim dolar ve sensizliðime aðlarým
Her þey aslýnda bir bakýþla baþladý
Gözler birbirine baktý, baktýkça da gözlerin içimi yaktý
Bir aþkýn kývýlcýmýný, tohumunu kalbime ekti
Ekilen tohum büyüdü, fidan oldu, dal budak oldu
Ama çiçek açmadý, meyveye karýþmadý
Aþkýma gölge olmadý, benim gibi kurudu
Bir gün gittiðinde, arkandan dizlerimin üzerine çöktüm
Çaresizlik içerisinde öylece kalakaldým
Gözlerimde bir korku
Dudaklarýmda acý bir tebessümle baktým arkandan
Ve sana, gitme diyemedim
Uzaktan sevmek, sevdiðinin arkasýndan aðlamak nedir
Bilir misin sen?
Ben biliyor ve hâlâ aðlýyorum
Sen içimde bir boþluksun, sen olmadan da dolmayacak
Sevdiðini kaybettiðinde için acýr
Ne olursa olsun acýsýna dayanamayacaðýný
Yokluðuna da alýþamayacaðýný sanýrsýn
Ama biliyor musun?
Zamanla acýn geçer, yokluðuna da bir þekilde alýþýrsýn
Sevdiðini içinde öldürmek nedir, bilir misin sen?
Kurduðu hayalleri yýkmak, sevdiðinden vazgeçmek
Ne de zordur seven için
Bunu bir bilsen, belki de biliyorsundur
Benim içimde görünmeyen yaralarým var sebebi sen olan
Bazen halimi soran olur
Bir þey yok, iyiyim der geçerim
Ama bilirim ki yokluðunun acýsý geçmez
Yaralarým daðlansa da kabuk baðlamaz
Kaçýrdýðým güvercini bulamamýþtým ama seni
O köhne gecekondu sokaðýnda aþkýný bulmuþtum
Sensizlikten ölsem de biliyorum ki sevenler ölmez
Kim bilir bu þehir, bu cadde ve sokaklar
Binlerce yýl nelere þahitlik ettiler
Ve neler gördüler neler?
Ben, seni hep fotoðraflarýndaki gibi hatýrlýyorum
Biliyor musun, fotoðraflarda insanlar hiç yaþlanmýyor
Aðlamýyor ve çoðu zaman da gülüyor
Sen de beni, seninle olan fotoðraflarýmýzdaki gibi hep böyle
Gülerek hatýrla!
Umarým þimdi güzel bir hayat yaþýyorsundur
Her þeyin gönlünce olduðu, mutlu ve mesut
Ne yaparsan yap, bazý þeyler unutulmaz
Arkasýnda mutlaka izleri kalýyor
Ben de acýlarýmý, hasretini, sevgini bu deftere yazýyorum
Kalem yazdýðý, elim tuttuðu sürece de
Seni, ben de olan seni yazmaya devam edeceðim
Ama çok þey yazamayacaðýmý da biliyorum
Çünkü buralarda sensiz sabahlar olmuyor
Olsa da ben görecek miyim, bilmiyorum
Geceler bitmediði zaman kendime
Az kaldý sabret, bu þafaktan önceki son karanlýk
Ne olursa olsun vazgeçme, diyorum
Ama daðlar beni çaðýrýr, belki de ecel
Burada, son damla kaným topraða dökülene
Damarýmdan çekilene kadar
Senin için mücadeleden vazgeçmeyeceðimi de bil!
Burada gördüklerimden sonra insanlardan iyice soðudum
Çünkü burada insanlarýn ne kadar kötü
Acýmasýz, hatta cani olduðunu gördüm
Ölümlü dünya, bugün varýz, yarýn ise yok
Malum burada hayatýmýz pamuk ipliðine baðlý
Senden ayrý geçen her günüm
Her dakikam sana hasret dolu
Belki de ölüm kapýda beklemekte
Kapýyý çalmadan gelecek biliyorum
Sonra da ben yokum
Çoðu zaman nefesim daralýyor
Damarlarýmdan kaným çekiliyor
Burada alýnan nefesin, ne kadar deðerli olduðunu anladým
Çünkü bu nefes, son nefesim olabilir
Bu dünyada yaþamadýðým ne varsa
Seninle son nefesime kadar yaþamak isterdim
Burada geçen günleri ise yaþamaktan saymýyorum
Çünkü yoðun bakýmda nefes alan hastalar gibiyim
Nefes alsam da aslýnda yaþamýyorum
Belki de sana kavuþmak için nefes alýyor
Ve hayata tutunuyorum
Biliyorum ki aklýmda, bedenimdeki bu aþk
Son nefesimle ölecek ve bu defter de kapanacak…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.