EVDE YOKTUN

Bugün evine gittim Papatyam!
Kapýyý açan olmadý, kapý dört duvar
Kapýyý kendim açtým
Yüzüme gülen, ’’hoþ geldin!’’ diyen olmadý
Çünkü sen gitmiþtin
Gözlerim boþ boþ baktý etrafa, seni aradý
Sana dair çok þey vardý ama sen yoktun
Yataðýn daðýnýk, eþyalarýn dört bir tarafta
Hiçbir þey yerli yerinde deðil
Daðýtmýþ ya da kýrmýþsýn
Anladým ki bana çok kýzmýþsýn
Topladým hepsini, bir bir koklayarak
Papatya kokunu, nefesini aradým
Kýrýlýp dökülenleri topladým
Eþyalarýný býraktýðýn yerlere koydum
Anlayacaðýn yerlerini deðiþtirmedim
Geldiðinde bulasýn, yerli yerinde dursun diye
Oturma odasýndaki koltuðun da boþtu
Sehpanýn üzerindeki küllük izmarit dolu
Belli ki gitmeden önce çok sigara içmiþsin
Çöktüm dizlerimin üstüne
Neler yaþadýklarýmýzý düþündüm önce
Sonra da aðladým çaresizce benden gidiþine
Suçlu ararken, yüzündeki gülümseme geldi
Feri sönmüþ gözlerimin önüne
Hatýralarýmýzda gezindim
Kapý önündeki çiçekleri suladým
Odana astýðýn resmime baktým
Olmaz dedim, o suçlu olamaz dedim
Kendimde de bulamadým suçu, kader dedim
Sana ciddi olarak soruyorum
Þimdi bana samimi olarak cevap ver!
Sen beni yok saysan da sen olmadan
Sana sarýlmadan, papatya kokunu duymadan
Nasýl dayanabilirim sensizliðe, var mý bir çaresi?
Ben ne seni unutabilir ne de kalbimden atabilirim
Hem sensiz yaþasam ne olur bu hayatý?
Benim için sensiz bir yaþam yok, varsa da ölüm…


Sosyal Medyada Paylaşın: