-6- ömrü hayatýmda ik-diba o ðün camiden baþga yerde de ülöküs ilambasý yandýðýný ðördüm camiden getirtdi Köse Abdille’ye garannýk basdýkdan nece neçe sonura çýkdýk nekdapdan dedelerin terefiden da(ðý)ldýðý ðibi.. herkeþin anasý, bobasý, ebesi say(hi)ý ülöküs yoðukana yasdý inamazýný nasý ðýldýlar ki . o ðün öylenden sonura, hiþ tenefis etmeden, tufalete ðetmeden, “cu” (kalem açmak için izin) “uncu” (tufaleti ðelmek) demeden bi tefa bile sýraya oturamadan zati gýþýyýn üsdüne nasý(l) oturacan bi ðiþi hariþ Þayetse þika(ye)t etdi de ðýzca(ðý)zý aldý ðetdi o da öyle baþga cesaret eden nerdee baþga biþi(y) aklýmýza file ðelmedi . hep ayakda, sahatlarca... kendi de unutdu cýðarayý daa tufaleti de suyu da çayý daa “-annadýnýz mý?” “evveeet” “-annadýnýz mýýýýýýýý?” “evveeet ö(ð)retmeniiiim” “-yaarýn gör(eceði)cez bakalým” diye aklýna ðelmedi evine ðetmek “ekmek yemek” (öyün-sofra) . gaþlar çatýk, gözler gýsýk o gene kafasýný salladý gözlerini kýsýp herkeþe tek tek hemi de gözlerinin içine içine gan davalýsýymýþýz ðibi, gýçýna barnað atmýþýyýz ðibi bakdý her birimize ayrý ayrý yumruðunu sýkdý barnak salladý yüreklerimize gorku saldý ara ara sýraladý . “yemin d(e)ossun” dedi, “anam avradým ossun” dedi “üþden dokuza þartossun” dedi “iki ðözüm öðüme aksýn” dedi “ömrü hayatýmýn hayrýný görmeyen” dedi “eþþolu eþþekler” dedi “öküzo(ð)lu öküzler” dedi “ðaný bozuklar” dedi “südü bozuklar” dedi “ananýzdan emdiðiniz südü” dedi “þerefsizler” “gominisler” “vatan hayýnnarý” “salaklar” “aptallar” “guþ beyinniler” taha neler neler . hinci hanký birini deyeyin, hanký birini aklýmda dutayýn gardaþým tekralladýklarý da oldu söðmeler, yeminner gýrla ðetdi zati hayret birileri nasý(l) altýna gaçýrmadý taha bana doðru bakarýna bakmaz basdým aðýdý fýðaný benden cesaret alalak bikaþ giþi taha o daya(ðý) görüp de nasý a(ð)lanmaz .. “vallaha-billaha.. þartlar þartossun…” .. “bakýn huraya yazýyorun !” dedi cümlesinin ardýný unutdu acaba ne yazacaðdý bu! yazzýk! baya acýdýk.. . adamca(ðý)z taha o zabah; mendilini unutmuþlarý, dýrnaklarý, saþlarý uzunnarý elleri kirli olannarý, barnaklarý çatlamýþ-yarýlmýþlarý ödevlerini yapmayannarý özet çýkarmayannarý önüþkü ðibi cepdelinen de ossa döðmediydi çekdi coga oynamaya gayfaya ðetdiydi zavallý goya mehremet etdiydi bi de hu hale bak ga(y)ri hinci hu fele(ði)n iþi ayný mitli köylünün iþi ðibi gatliken do(ð)ru türüs(t) yönedine ðetmez “þükür” demeye ðelmez takikesinde ters yüz eder her bi þeyi ö(ð)retmence(ði)ze ne deyen ben hinci onun da iþleri yönedine ðetmez, beker-evlenemez bizim köyün gýzlarýný beðenmez, onnarýn köyünden de beðendiði gýzlar bizim köye gelin ðelmek isdemez adam acýkýr, baþga sýkýntýsý vardýr, en önemlisi de o da mettiþden gorkardýr . emme bak gari, hu hale önþe gulak burkma yüzümüze tokat patlatma, gaba etlerimize depik, cepdelinen ellerimize sonura barnak uþlarýmýza gafamýza sonura neremize ðeli(r)se “depik, bokis” devri baþladý ardýndan pinar zopasý gýçýmýza baþýmýza sýrtýmýza, “esas duruþda dipden gaydýrmaca” taha önþe görmedim duymadýmýdý edemedi neremize gelirse cepdel, depme, þamar, vurmaya goyuldu valla döðmekden yoruldu onun da elleri acýdý depið atayýn derkene ýz taha düþeyazdý adamca(ðý)z bence birini vekil etse bu ðadak yorulmazdý bokisi, elleri acýmazdý gene de adama içim acýdý, öyleya bu da nayet Allahýn bi gulu, bunu da bi ana doðurdu . biz esas duruþda durdukcana hýrlandýkça hýrslandý yazzýk yaa.. çok yazzýk valla-billa kimbili(r) ne ðünah iþledi de öyle verildi bizim köye torpili ossa bizim köyde ne iþi var ilk fýrsatta gaþmayo mu adamlar. bi de müftünün köylüsü hocalar bizim köye tayin olullar, esðere ðedeller, iki sene sonura tesgereli ðeliller evleniller kendi köyülerine tayýn olu(r) ðedeller. Allah razý ossun müftü beyden, Hocasýz gomaz bizim köyü tayýn olanýn yerine bi baþga köylüsünü taha tayin eder asalet masalet esðere ðedeller tesgere düðün bizim köy çýkýþ nokdasý oldu müftünün köylüsünün hoca mutlu memnun müftü yavýklýsý ðibi, esger yolu bekler bizim köylü bi sýkýntýmýz; ölü öldümüydü seðit “Aþþamelle”ye olmadý “Gövcelli”ye “hoca” ya da mezburen Gabýþ Musa bi de beðenmezler adamý oldu bitti hazýr köyün imamý mazin de hocayý etiþdiren de .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.