Bir gidip bir gelmiþim. Topraðý saksý bilmiþim, Yaþadýðým mavi bilyede. Bir ayaðým burada, bir ayaðým karþý kýtada. Korkuluklarýn ötesi sonsuz bir düþ, Zaman zaman tükenmiþim.
Çünkü , Gecenin bir yarýsý, Bir kurþun kadar hýzlý, Ýçime sýzan, Beni kendimden çalan, O acý var ya, iþte o! O yaþamanýn ta kendisi.
II-KIRILGAN
Kýrýlgan düþlerimde, Camdan evrenler kurarým. Her bir zerresi narin , her bir parçasý ince. Zamanýn acýmasýz elleri dokunduðunda, Daðýlýr içim, parçalanýrým.
Bir rüzgarýn esintisinde, Savrulan yapraklar misali, Oradan oraya uçuþur kýrýlgan ruhum. Her dokunuþta bir parçam daha eksilir kendimden.
Geceye dönünce yüzüm. Yýldýzlarýn altýnda sessizlik gölgesindeyim. Kendi suskunluðumda kaybolurum. Kýrýlgan düþlerimde, Varla yok arasýnda süzülürüm.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazan Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.