GURUR (ÜÇ AYAK)
Hayallere attý beni bi’ kadýn.
Duvardaki mor duvakta yüzü var.
Gidiþiyle yaralandým ansýzýn.
Sinemdeki kör býçakta izi var.
Ne yaptýysam nafileymiþ emeðim.
Hiç yerine ulaþmadý dileðim.
Yangýn olup körüklendi yüreðim.
Dumanýyla bir ocakta közü var.
Gün doðmadan daða taþa ovaya,
Hayran hayran bakýnýrdýk havaya.
Hasret kaldým o sýmsýcak yuvaya.
Yakýndýðým her þafakta nazý var.
Divaneyken umut dolu yýllarda,
Biz kokardýk güller açan dallarda.
Yan yana zor dolaþýrdýk yollarda.
Ayaðýnýn dar sokakta tozu var.
Yine de hep çare olsa derdime,
Gurur yaptým bakmam artýk ardýma.
Piþman olup dönsün diye yurduma,
Diyemem ki "Yar dudakta sýzý var."
Ýbrahim Halil MANTIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.