YALNIZLAR RIHTIMINDA
Papatyam!
Þimdi geçmiþe bakýyorum ve kendime soruyorum
Ben ne yaþamýþým, kendim için ne yapmýþým, diye
Aslýnda yaþanmamýþ bir hayat benimkisi
Belki de yaþar yaþamaz hikâyesi
Bugün bir rüzgâr esti senden bana doðru
Sanki hayatýmýn tüm güzelliklerini
Seni getirdi bana
Þimdi seni anlatsam martýlara
Alýp götürse denizlere, okyanuslara
Enginlerde, derinliklerde hep sen olsan
Kalbime sýðmadýðýn gibi
Biliyorum sýðmazsýn oralara da
Seni anlatsam gökte yalnýz gezen yýldýzlara
Kutup yýldýzý gibi yön verse aþkýmýza
Seni anlatsam daða taþa
Ýsmini yazsam silinmemecesine
Haykýrsam aþkýný rýhtýmdaki kalabalýða
Baðýrsam ismini saðýr olan kulaklara
Bugün bir kadýn gördüm yalnýzlar rýhtýmýnda
Onun da gözleri zamanda yorulmuþ
Adeta acý piþmanlýk dolu
Buraya ait deðil, eðreti durur benim gibi
Omuzlarýnda kaldýramadýðý bir yük var
Buralarýn insaný da deðil, belli ki yabancý
Üzerine hayatýn yorgunluðu çökmüþ
El uzatayým dedim
Ne elime el, ne de sesime ses verdi
Gözleri dalgýn uzaklara dalýp gitmiþ
Birini mi bekliyor bu yalnýzlar rýhtýmýnda?
Ortalýkta gemi de yok, denizde ise bir fýrtýna
Belki de rötar yapmýþ beklediði gemi
Yalnýzlar rýhtýmýna þimdi sen gelsen
Nur gibi gönlüme ýþýk olup dolan
Aþk deryandan kana kana bir su içsem
Ýnan ki can gelir çöle dönen gönlüme
Belki de papatyalar açar, sen diye…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.