BAK YAVAŞ YAVAŞ

Ömür dediðin, þu hayat yolu.
Tükenip gidiyor, bak yavaþ yavaþ.
Uzayýp giden, þu yolun sonu.
Artýk görünüyor, bak yavaþ yavaþ.

Geceyi gündüze, kattýk yaþadýk.
Bir mecnun misali, sevgi aradýk.
Yalan dünya bize, kalacak sandýk.
Nefes tükeniyor, bak yavaþ yavaþ.

Gün oldu aðladýk, gün oldu güldük.
Bir gönül yaptýysak, yüz gönül kýrdýk.
Farkýna varmadan, ne günler gördük.
Yýllarda geçiyor, bak yavaþ yavaþ.

Gönül geçmiþi hep, bir bir arýyor.
Gözlerde yaþlar, her gün aðlýyor.
Maziyi andýkça, yürek yanýyor.
Umutlar bitiyor, bak yavaþ yavaþ.

Artýk ne yapsak’ ta, her þey nafile.
Boðaz düðümlenir, söz gelmez dile.
Bedende derman yok, ezadýr cana.
Ömür tükeniyor, bak yavaþ yavaþ.

Hanýn sarayýnda, olsa nafile.
Þu ömür boþuna, gidiyor yele.
Bülbül isyanda, konmuyor dala.
Tükendi sevgiler, bak yavaþ yavaþ.

Sözler anlatamaz’ ki, dil aciz kalýr.
Dünya malý boþtur, dünyada kalýr.
Veren þu tatlý caný, gün gelir alýr.
Menzil görünüyor, bak yavaþ yavaþ.



Muhlis SÜNBÜLCÜ.
Sosyal Medyada Paylaşın: