Dilemma Nöbeti

Kalbimin çok renkli, titreyen, týrnaksýz parmak uçlarýnda...
Masmavi göz yaþlarýdýr unutuluþlarým.
Kendimi unutuþlarým hep baþkalarýnýn týrnaklarýnda
Neyin nesidir ki bu, bir türlü kurtulamadýklarýmýzla
Çaresiz ruhumuzu zehirli gecelere boyayan.

Öfke dolu düþüncelerimin tembel beddualarý arasýnda
Baygýn düþüyor güçsüz ruhum, kendi soluðundan boðularak...
Ömrüm þifa aramakla geçti oysa bu hastalýklý dünyada
Aðlayacaðýma gülüyorum yalnýz artýk.
Ölüme aðlayanlara gülüyorum.

Belki de tadý, unutuþlarda güzeldi sevdanýn
Unutuluþlarda...
Bahtýmýn cehennem kazanlarýna raðmen uçmak
Düþlerimde hep düþmekten korkarak
Her seferinde yeniden baþlarken
Fakat uçmak yine de
Ölmüþlerin en ufuksuz diyarlarýnda
ve yaþamak, ölümün kirli çýkmaz sokaklarýnda...

Hainlerin her notasýnda
Ýhanetin her tonunda
Sesimi biraz daha kaybettiðim
Bembeyaz, çok boyutlu sara düþleri...
Rabbin, gece denilen ilhamsýz kara neþteri...
Varken, söylesene kime deðebiliyor anlattýklarým?
Kendimden böyle pul pul yolarken kelimeleri...

Ýþte bundan hep susuyorum,
Suskunluðuma aðlarken...
Aðladýðýma gülüyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: