sesini bulsa keþke ölümden susunuz kaç ölümle yaþýtýz þimdi bu yumru kederden deðil bu elem bizden deðil ben bu sessizlikten bu kendinden daha çok, ölmekten deðil ben senle dolmaktan çok aðýr bir yenilgiyle böyle köþesiz dipsiz ve uçsuz her þeyden çok hiçbir þey de deðilken ölebilirim bir noktadan sonra bu koyuluk bu bulanýk düþlerin akabinde sana seni kaç kere söyledim resimlerden kesip aldým seni koynumda büyüttüm öfkelerimden bir kadýn yaptým böldüm parçaladým bir çoðunu her gece öldürüp yeniden, yeniden kayboldum uzak bir þehirde söndür gitsin tüm ateþleri ittirsin gitsin nasýlsa baþý sonu bildiðimiz þey rüya çýksýn hayra yoralým unuttuk muydu unuttum diyebilmeyi özlemekten yorgun geceler giderek azalýp bir hiçe dayanmaktan sesin olsun, ellerin eller gibi soðuk uzak ve hissiz bilirsin korkarým sen sessizken içim, içimden kaçan çocukluðum susmak istiyorum nasýl veda edilir hiç öðrenemedim
Sosyal Medyada Paylaşın:
Efemera Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.