Yüce Köleler

Bitmez yolculuklar;
çünkü yaþamak
ölüme erken baþlamaktýr.
her sessizlik ufka sinmiþ bir zehir
her gürültü zihne saplanmýþ bir tutku...

biz kurþuna dizilmiþ bir mutluluk heykeliyiz.
yüzümüze çizilmiþ her tebessüm,
cellatça bir bahanedir
ve öykümüz adým baþý ayrýlýk taþýr
göz bebeklerimize.
kimin elinden tutsak sýcaklýðý kaybolur;
kimin diline düþsek yaralanýrýz.

siz sanýrsýnýz ki;
gökyüzü hep mavi, denizler hep dalgalý
her nefes buðuludur.
siz hep böyle sandýnýz.
biz aðlarken yaþýmýzda,
biz yarayken kanýmýzda yýkandýnýz.

þimdi her gün;
her gün öldüðümüz bir gün,
bizi yine kurþuna dizdiðinizde
alnýmýzda kangren bir umut lekesi
ve yüzümüzde sonsuz bir tebessümle
zihninizi sonsuza dek kemireceðiz.

ey hatýrasý kan kokan
kirli sayfalardaki belirsiz parmak izleri
ve yola beraber çýktýðýmýz yüce köleler,
bizimdir kuramadýðýnýz bütün cümleler...
Sosyal Medyada Paylaşın: