. ansýrattan; hiþ biþiyde hiþbiþiy yoðukana yekdepden, durduk yerde, bi(r) yaygara “müetdiþ gelce(ð)miþ” deye yahay bi þayia annadýklarýna bakýlý(r)sa dev gibi, canavar gibi i(n)san azmaný biþi(y) herkeþlerin yüzlerinden okunuyoru de(h)þetli bi ðorhu en çok da hiþ görmemiþlerde benim gibi hiþ duymamýþlarda pürtelaþ bi eftikleme ne olacak acaba bi(r) pulüm olabilir, emme belki deði(l)dir, hakgat mý, essah mý belli deði(l) höylee o takika; gulakdan gulaða bu söylenti, hemi de (y)ýldýrým fýzýyna(n) bi anda ortalýða yayýlývýdý nasý(l) emme, var ya hö(y)le herkeþlerin beti-benzi atývýdý hele de yeniyetmelerde bizden böyükleri görünþe öldüð-öldük dirildik bu tefa kesin b.ku yedik vallahi billahi . her e(h)timala ðarþý okul çaðýndaki herkeþleri böyük çocuklar, ö(ð)retmen-bekci-mýhdar yaþý güçcük yazýlan goca-ðoca ðýzlar bi sýnýfa dýkýþdýrdýlarýdý okula ðelmeyen zengin gýzlarýný, güçcük yazdýrýlýp da yaþý dutmayannarý bi(r) sýraya üç giþi yerine dört-beþ kiþi otu(r)tdurlarýdý; güssün, haçça, esmecik, güldane aþadudu, medine, hesne, ümmü zedef, mürüfet, kevser, remziye cennet, zeynep, dudu, ülbüye, döndü . “mü(f)ettiþ bir þiy sorarsa” endiþesi sesimizi, soluðumuzu kesdi helecandan kalbimiz durayazdý o ðün ö(y)lenden sonura ö(ð)retmen; böyük gýzlarý kendi evine temizliðe gufatlý o(ð)lannar da bi seðirdiminen mekdebin duvarlarýný düzennemeye odunnarý-modunnarý, etirafý tufaletin suyunu irkmeye bizi de sýnýfda göz hapsine aldý ki bi azametinen ellilik tahta cept(v)elini salladý o ðadak olu(r) vallahi billahi bakýþlarýynan uruhumuzu teslim aldý . yarýn okula erkenden, tertemiz gelmen ödevleri yapmadan gelin de kesilcek dýrnaklý, kirli urbalý, yirik papbalý uzun saþlý hýrpani ðýlýklý erke(ði)seniz; ödev yapmadan, ders çalýþmadan gelin de göreyin “el mi yaman, bey mi yaman” görür(r)sünüz serseri itler öküz o(ð)lu öküz eþþolu eþþekler …. “- mü(f)ettiþin sorduðunu bi(r) bilemen de;?! “.!.” “ben size hanyayý, gonyayý sorma(z) mýyýn, ? bi Perþembe ðünü öylenden sonura ilk dersde ananýzdan emdiðiniz südü “ey” de, burnunuzdan fitil fitil getirmezsem n’olayýn” ne fakýtdýr biz hala ayakdayýz, o evziniyo neyeyse güplere biniyo olur-olmaza sinirleniyo o nere ðederse takip ediyo baþýmýz eller yana yapýþýk “yan yatdýk, çamýra batdýk” . seniki durduk yerde baðýrýyo arada bi birilerini pataklayo hýncýnan, insafsýz tahda cebdeli endiriyo sýrtýna gafasýna gýçýna eline ensesine ..
gözü gýsýk her birimizi tek tek süzdü hepiciðimize olmadýk ne tehditler sýraladý, sýnýfcak biz hala ayakdayýz, o fýrsat bulmuþken birilerini taha döðdü her fýrsatýný buldukça söðdü anasýný-avradýný gelmiþini geçmiþini yedi ceddini o minval üzere saydý biz hala ayakdayýz her yannarýmýz aðrýdý-garýncalandý çimkeþdi garnýmýz a(ð)rýdý, yüzümüz kýzardý, soluðumuz daþdý, vallahi, billahi diz ba(ð)larýmýz çözüldü “vay anasýný demek ki öðretmen okulunda böyle ö(ð)retiyorlardý ö(ð)retmen deðil öcü!” .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.