GÜLMEKTEN VAZ GEÇME HİÇ

Boydan fidan gibisin, zarafet öbür yanda
Sabah güneþi gibi ýþýldýyorsun tan*da
Bakýnca gözlerimi alamýyorum senden
En alýmlý yolcusun iki kapýlý handa (*)


Nedir diye bakmadan ziyadene, azýna
Tutku ile baðlandým endamýna, nazýna
Ýrem baðýnda gibi mutluluklar yaþadým
Baþýmý yaslayýnca yastýk yapýp dizine


Durduðun yer ruhumun özlenen sýlasýdýr
Yokluðunda hasretin baþýmýn belasýdýr
Yanýmda iken caným gam, tasayý tanýmaz
Tebessümün derdime ilaçtan fazlasýdýr


Dünyalar benim olur halim sorduðun zaman
O narin kollarýnla beni sardýðýn zaman
Salýnarak gezmenin, seyrine doyum olmaz
Saçlarýný savurup yele verdiðin zaman


Gözünün karasýnda ruhum tutuklu kaldý
Gamzendeki goncalar aklýmý baþtan aldý
Gülmekten vazgeçme hiç sen güldüðün her zaman
Gönlümdeki bahçeler bülbül sesiyle doldu


Elimi tuttuðunda esriyip coþuyorum
Doyumsuz hayallerin ardýna düþüyorum
Uzaða gittiðinde hayatým bir keþmekeþ
Zemheride yanýyor yaz günü üþüyorum


Hüsnünü anlatmaya kifayetsiz heceler
Emsalini arasam az geliyor eceler
Ayýn on dördü gibi ýþýldarsýn gözümde
Seninle aydýnlanýr en karanlýk geceler


29.07.2024

(*) Ýki kapýlý bir handa
Gidiyorum gündüz gece
Aþýk VEYSEL ÞATIROÐLU





Sosyal Medyada Paylaşın: