Hey ben Yolculuk nereye böyle Aklýn baþýnda mý senin Gittiðin yol nereye götürecek Hiç düþündün mü?
Ben bana seslendi yeniden O yol çilelidir, dönüþü yoktur Aradýðýn ardýnda kaldý Dönüp bakmadýn mý hiç
Döndüm ardýma Gördüm gölgemi Benimle geliyordu Beni yalnýz býrakmayan Sadece o vardý
Hey ben Kapa gözlerini Ýç dünyaný seyret Sor kendine kederinle Senden olanlar nerede
Ben bana seslendi Kimsem kalmamýþ Gölgemi aldým gidiyorum Kuru soðan, su, bir ekmek azýðýmla
Ýhanetin yüz yüzünü görmüþüm Yüz ihanet gölgesiyle Hepsi haykýrýyordu bana Git artýk buralardan istenmiyorsun Dalgama taþ attýn, düzenimi bozdun
Ben bana dedi ki Duymadýn mý hiç Doðru söyleyen böyle kovulur Aldýrma sen, dönüþü olmasa da Yürü ayak koyduðun bu yolda
Ben bana seslendi ki Bilinmez bir yola çýktýn Ne umuyorsun, ne bulacaksýn Olmasýn sana yalnýzlýk hüsran Hüsranla dost ol, konuþ aðaçla Konuþ çiçeklerle, böceklerle Ýnan bana ben dostum Sarýl yalnýzlýðýna Bas baðrýna Yaraya tuz misali Kavursun yürek yaraný
Dönüp bakma ardýna Seni taþlayanlar kaldý geride Geride kalanlar zillet çukurunda Sana yalnýzlýðýn ve gölgen Dost olsun,
Ben bana sordu ki; Hýzmalý yârin, saçý boncuklun Nerede? Aðlýyor muydu yoksa Ayaðý altýn hýzmalýn Haki renkli mendilini mi sallýyordu Anlamýþtým, beni doðaya vuruyordu
Ben bana sordu ki Tüm dostlarýn ve dahi yakýnlarýn Sen taþlanýrken neredeydiler Ben biliyorum, Sütre gerisinden seyrediyorlardý Lal olmuþlardý Gözleri fal taþý gibi Yuvalarýnda dönüyordu
Ben bana öðüt verdi kýsacýk Düþünme geriye döktüklerini Onlar süprüntü artýk Özündeki sen ile Ve önündeki gölgen ile Yürü gölgesizler yurduna Kendini yaþa, anýný yaþa, özün arýnsýn Buz mavisi gecenin baðrýnda
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halit Durucan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.