üþüyorum yanýmda olmayýþýnýn rüzgarlarýnda..
bir avuç mutluluða hasret kalmýþ tenimde;
belki yanmýþlýðým belki küllenmiþliðim,
belki de umutsuzda olsa seni çok seviþim...
seninle her güne yeniden doðabilmek,
ve yeniden yanabilmek...
sen sevdiðim!
yaþa ki hayat bulsun çaresiz sevdam..
yürü bana doðru gün vuslat zamaný!
gün hicran yaralarýnýn son bulma!
gün tene düþen bir tutam kývýlcým aný...
dinlediðimiz bütün biz olan þarkýlarýn susma zamaný..
unut imkansýzlýðý býrak ayak diplerinde kök salayým..
biliyorum hakkým deðil !
ayný tende yürümesede gölgemiz,
eriþmeyecekse ellerimiz ellerimize bir ömür,
bir sevdam var özleminde yürüdüðüm...
cennet sunmayacak olsa da bana bahçesini,
yinede cehennemde bile yanmaya razýyým...
Ses ver sesime ey sevdiðim?
ayný ateþte yanmak bile güzeldir seninle..
kayýp sevdalarýn uzak iklimlerinde,
ve iki farklý kaderdeyiz...
ve her anýmýz,
ayný anda nefes alýp vermek gibi...
ayný havayý aþkýmýzla solumak...
vaktinde açan krizantem çiçeði gibi,
kaybolmuþluðumuzda bulduk birbirimizi...
tamamladýk benliðimizi,
ayný anda sevdik,sevildik,özledik...
vuslatýn ne zaman olacaðý bilinmesede,
kalbim kalbinle ayný anda atmayý asla býrakmayacak...
belki son nefesimizde deðecek ellerimiz birbirine,
belki o zevke bile nail olamayacaðýz..
ve vuslat ahirete kalacak...
ahrette bile sana,
bir baþka bakacaðým ey sevdiðim...
bir gözüm yaþlýyken,
bir gözüm tebessüm edecek gözlerine...
ve yüreðim çaðlayan olup akacak,
ruhumla süzüleceðim ruhunun ta içine..
tenlerimiz dünyada birleþemedi,
ama ahrette ruhumuz ruhumuzda!
kalbimiz kalbimizde!
sevdamýz sevdamýzda can bulacak
ey sevdiðim...!!!