DİLENCİ KADIN

DÝLENCÝ KADIN
Kimse koymak istemezdi
Kendini onun yerine
O da artýk dönemezdi
Genç kýzlýk günlerine

Kimi sevdi kime vuruldu
Çaresiz sonra yoruldu
Bir daha gelseydi dünyaya
Kesin zengin olurdu

Kendiside istemezdi
Sokak sokak dilenmeyi
Aklýndan hiç geçirmezdi
Yorulsada dinlenmeyi

Birikir kuruþ kuruþ paralar
Dilenci kadýnýn elinde
Yalvarmalar yakarýþlar
Ezbere söylenir dilinde

Bana da açtý elini
Allah rýzasý için dedi
Boþ çevirince elini
Baþka tarafa yöneldi

Hayat tarlasýna tohum mu ekti
Yoksa gözlerine sürmemi çekti
Ömrünü yaþarken þu dünyada
Dilene dilene ölecekti

Teslim ederdi kendini
Kaldýrým taþlarýna
Görse kim inanýrdý
Akan gözyaþlarýna

Ne gecesi belli ne de gündüzü
Çilekeþ günlerde yorgundu yüzü
Caddeleri dolaþmak kaderiydi
Býkmadan çýkardý yokuþu düzü

Toz toprak içinde kalmýþ her yaný
Elindeyse bir kirli mendil
Bu mendil baþka neye yarar ki
Hem para topla hem gözyaþý sil

Evlatlarý da vardýr hani
Kimisi zengin kimi (ondan da) sefil
Görseler de bundan sonra
Hangisi olurdu ona kefil
✒Emrah Ýslam Kurt
1998 Þebinkarahisar

Sosyal Medyada Paylaşın: