kopuk bir düþ meselesi idi bizimki
iki yalnýz yolcunun karþýlaþtýðý yorgun mesafeler silsilesi...
anlattýkça anladýk ki
yan yana yürüsek eskimiþ yollarýn kenar taþý gibi dinlerdik bizi
akþam vakti solgun cümlelerin içinden seçerdik
en çaresiz sizýlardan derlenmiþ þiirleri...
sen hep baþka biri olurdun
baþka bir ülkenin rüzgarýý, baþka bir gökyüzünün bulutu, hatta
yaðmurun kalbi...
gecelerin ay batýran hüzünlerine saklanýrdý hikayeler
bir yanlýþýn içinde yönünü kaybeden eskici kuþlarý gibi çýrpýnýrdin
bir þarkýnýn omuzlarýna koyardýk tüm yorgunluklarý
sabýrsýz umutlara göç eden kelimeleri özlerdik
vadilerin kimsesiz sessizliðiydik en çok...
ben hep baþka biri olurdum
baþka bir denizin mavisi, baþka bir daðýn karlý tepesi ,üþürdü
yýldýzýn kalbi...
gün aðartýsýnda bencil kalabalýklara karýþýrdýk birlikte
ayazlý sabahlarýn titreten muþtularýný sahiplenmekti bizi bekleyen
ellerimiz duasýný baðýþlayan cömert bir sevginin sahibiydi
ve hiç okþanmamýþ saçlarýna dokunurdu usulca ....
yarým kalmýþ bir nefestik ikimiz
belki de hiç doðmamýþ sancýlý bir mutluluðun kucaðýnda....
YILDIZ