Çocukluğum

Hayal meyal hatýrladýðým, paramparça, bölük buçuk hatýralar:
Toprak damlý evler, taþlý yollar, dar sokaklar,
Soðuk akan köy çeþmesi.
Beni geçmiþe baðlayan
Yaþadýðým maceralar.En hýzlý ben koþardým okul zili çalýnca. Çantamý savurarak
Nefes nefese eve varýyorum.
Dýþarý ne zaman çýktýðýmý hala hatýrlamýyorum.
Düþünürken kendimi sokakta buluyorum.Açlýktan, susuzluktan habersiz geçirdiðim günlerden
Hafýzamda kalan sürekli koþuyorum. Üç beþ kiþi beraber oyunlar oynuyorum.Bir de aklýmda kalan:
Akþam yanan gaz lambasý, ocak baþýndaki isli tencere, tavanda bir delik.
Yýldýzlara açýlan küçük pencere...Sofra tahtasýnda yaptýðým ödevler,
Çizgili defterin kýrmýzý çizgisi,
Kenarlara yaptýðým kedi merdivenleri,
Yarý uyanýk, yarý uykulu kaldýðým geceleri özlediðim;
Bulutlardan yumuþak yataðýma daldýðým.Her sabah baþka güzeldi, her gün ayrý eðlence,
Toz ve toprak içinde geçerdi gündüz gece.Harman yerine varýp geliyoruz huzur içinde.
Kah at sürüyoruz ip baðlayýp beline,
Kah bir aðacýn dalýna çýkýp þarkýlar söylüyoruz.
Herkes eþit, herkes mutluydu;
Sadece yaþlarýmýz ayýrýyordu bizi.Hatýrladýðým bir þey de bahçelere dalardýk,
Sahibinden korkarak...
Üçer beþer koynumuza koyardýk,
Acýkýnca belki de meyvelerle doyardýk.Ekin zamaný gelirdi aniden tam yazýn ortasýnda.
Nasýl baþladýðýný bilmiyorum.
Güneþle uyanýp tarlada oluyorum,
Hep tatlý uykularý yarýda bölüyorum.Yarým kalmýþ oyunlar
Bekliyorken akþamý,
Sýcakta yandýkça yanýyorum.
Ateþ gibi toprakta yaðsýz kavruluyorum.Azýklar giderdi tarlaya,
Küçük küçük bakraçlar,
Kiminde yoðurt, kiminde pilav var.
Tarlanýn baþýnda aðaç varsa ne ala;
Toplanýrýz dibinde.
Taze lavaþlar, gilikler, küp peyniri;
Yoksa günün altýnda baþýmýzda alev var.
O yemekler o kadar tatlýydý ki hala damaðýmda,
Sanki þimdi kalktým sofradan.
Hatýrasý bile tok tutuyor insaný.Harman yeri,
Sap yýðýnlarý,
Týrmýklar, yabalar, dirgenler,
Soðuk sular, ayran taslarý,
Yorgun bedenler
Çalýþarak geceyi gündüz gibi edenler.
Gelinde görün kollardaki kaslarý...Derelere set kurup yüzerdik sýcaklarda,
Soyunuruz utanmadan girip çamurlu suya.
En büyüðümüz belki 9 yaþýnda.
Toprak kokardýk baþtan aþaðý eve gelene kadar.
Yollarda oynadýðýmýz taþ oyunlarý, sek sek, topuz topuz, üç ayak...
Hepsi hatýrýmda, birkaç eksikle...
Hep aralarý hatýrlýyorum, hep özlemini duyduðum anýlarý.
Bakkalýn önünde keçiboynuzu yediðim, çekirdekleriyle oyunlar oynadýðým.
Hele misketler, deste deste artist kartlarý, gazoz kapaklarý þýkýr þýkýr...
Nedense hep onlar var aklýmda.
Bir de yeni aldýðým naylon ayakkabý.Çerçiler gelirdi köye bir at arabasýyla, peþinden koþan çocuklar
Zurbasýyla.
Dedim ya, hep aralarý hatýrlýyorum; hikaye nerede baþladý hala bilmiyorum.
Celaleddin ÇINAR
Sosyal Medyada Paylaşın: