sahibinin sesi

........√^√...√^√...√^√.........
........√^√...√^√...√^√.........
bir dudak tadýmý þarap döküyorum
ten beyaz yerine
en kýrmýzý...
dilimde derin
derimde çýðlýklanan jiletin...
ellerimde ayini teninin
yaðmura koþarken soluksuz
susuyorum...
susuyorsun...
.......................................
.......................................
.......................................
sövgüyle dövülen yanlarýmdan
kanayarak...

aþk mý diyorum?
en son kilidi bozulmuþ
rutubetli bir sandýðýn içinde rastladýðým
þimdilerde mahalle aralarýnda çocuklara oyuncak olmuþ
eski bir kýrkbeþlik gibi
sessiz soluksuz savruluyor elden ele..
ezgisini yitirmiþ
kenarý kýrýk þarkýlara þiir olmaktan baþka...
uzaklarda kendi gýcýrtýsýný dinleyen boþ gramafon
aðlak hüzünlerin renksiz tenhalýðýnda
dönüyor aðýr aksak yalnýzlýðýnda...
susuyorsun susuyorsun...

sustukça

su-su-yorum

kabuklanmýþ yaralarýmý kaldýrýp yerinden
zanlý kadehime
damlatýyorum

ey yaþ-am!!
anana avradýna
kaldýrýyorum...



hakan kuyumcu
Sosyal Medyada Paylaşın:

hakankuyumcu Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

İZ İN-SAN sahibinin sesi