TANRI SORUYOR

Memnun musun

Hayýr deðilim,

Acýya kanayýp
Ecelini bekleyen
Bir kuþ gibiyim,

Güçlükleri ve
Zorluklarý ruhuma
Tutuþturan korkularýn
Kucaðýnda gizleniyorum.

Ara, ara eðlencelik
Zamanlara vuruyorum
Kendimi

Ürkek bir göz kýrpýþý
Ve hafif
Tebessümlerimle,

Önceleri gençtim
Þansým çoktu

Göstermelik heveslere
Uzanýrdý aklým

Þimdi öyle ilgisiz
Ve çaresizim ki

Yüreði küllenmis
Bedeni vurgun yemiþ
Küçük bir gölgeden ibaretim.

Dünyalýk iþlere
Hükmetmek için

Tutkudan cýnlayacak
O ölmezlik senaryosuna
Müptela olunca insan

Gün gelir

Ýþte benim gibi
Yalnýzlýðýna taç giydirir

Ne göðe deðer baþýn
Ne daðlar devrilir karþýnda

Herþey hoþ bir
Rüyadan ibarettir
Bu karanlýðýn içinde

Sesin kaybolur
Kapýsý çalýnýr
Can evinin,

Ve derin bir ýsrar
Nefsine saplar
Hançerini

Melodisi kesilir
Tüm zamanlarýn

Ýbresi hiç þaþmadan.

Yani muhtaç olduðun
Ve Ýhtiyaç duyduðun
Herþeyin

Süresi bitip gidiyor
Umudun ufuklarýnda,

Hadi elveda

Bir baþka insan
Cehenneminde görüþmek
Üz’re....

Nevzat TAÞKIRAN
Sosyal Medyada Paylaşın: