Şairlerle şiir

Bazen içli bir aðýttýr, okuyaný acýtýr
Tomurcuk bir güldür, koklayaný rahatlatýr
Þiir, özlemdir, gurbettir, sýlayý hatýrlatýr
Bazen aþktýr, ateþtir, kor olur yakar þiir.

“Gemiler geçer rüyalarýmda
Allý pullu gemiler, damlarýn üzerinden
Ben zavallý
Ben yýllardýr denize hasret.”
Dizeleriyle hasreti anlatan Orhan Veli’dir þiir.

“Çok yorgunum, beni bekleme kaptan.
Seyir defterini baþkasý yazsýn.
Çýnarlý, kubbeli, mavi bir liman.
Beni o limana çýkaramazsýn.”
Dizelerine can veren Nazým’dýr þiir,

Sevmeyi, sevilmeyi
“Biraz kül biraz duman o benim iþte
Kerem misali yanan o benim iþte
Ýnanma gözlerine ben ben deðilim
Beni sevdiðin zaman o benim iþte.”
Dizeleriyle anlatan
Ümit Yaþar Oðuzcan’dýr þiir.

“Bu gül bir þeyin anýsý olacak ama neydi unuttum
Kim bilir belki de sabah sabah yeniden açan umudum”
Diyen Can Yücel’in unutkanlýðýndaki umuttur þiir.

“Bu güne en uzak gün dündür.”
Diyerek yaþanmýþlýðý anlatan Özdemir Asaf’dýr þiir.

Ya da
Cahit Sýtký Tarancý gibi
Sevgiliye özlemi
“Hala o penceredeyim lakin sular ölgün
Sen yoksun ki vefasýz, sularda ay görünsün.”
Dizeleriyle anlatmaktýr þiir.

“Artýk ne pencerem var seni koyacak
Ne masam
Sevgilim de yok bu þehirde
Çiçek seni alýp ne yapsam.”
Diyen Cahit Külebi gibi
Çiçekle konuþmaktýr þiir.

Ölümden kaçmak için aðaç gölgesi arayan
“Ölüm geliyor aklýma birden ölüm
Bir aðacýn gölgesine sarýlýyorum.”
Mýsralarýna can veren Cemal Süreyya gibi
Bir aðacýn gölgesine sarýlmaktýr þiir.

Kim bilir belki de

“Sanma ki koltuk ile adam olunur
Her kim ki böyle düþünürse yanýlýr
Bir gün gelir o mevkiden alýnýr
Mevki ile makam ile adam olunmaz”
Dizeleriyle adamlýðý tanýmlamayan “ben” imdir þiir.

Her þair þiiri farklý tanýmlar
Her þiirden çýkar deðiþik anlamlar
Yazan baþka okuyan baþka yorumlar
Yorumdan yoruma anlam kazanýr þiir


Sosyal Medyada Paylaşın: