Çocukluğumun sokakları

Bambaþkaydý çocukluðumun sokaklarý
Hangi evden çýkarsan çýk
Çocuk sesleri gelirdi sokaktan her dem
Büyüklü küçüklü kýzlý erkekli
Bilirdi bir arada oynamasýný çocuklar
Her yaþýn kendine göre oyunu vardý elbette
Ýki taþla minyatür kale yapýlýr
Futbol topunun peþinde koþardý erkek çocuklarý
Yollara beyaz taþlarla çizgiler çizilir
Sek sek oynardý kýz çocuklarý
Evcilik oynamadýklarý zamanlarda
Çelik çomak uzuneþek birdirbir de oynardý erkekler

Nice oyunlar oynanýrdý sokaklarda
Þimdilerin spor salonlarýydý sokaklar
Oyuncusu çocuklar seyircisi komþular
Ýzlemek için bilet alýnmaz
Asla tezahüratsýz oyun oynanmaz
Susayan en yakýn eve gider bir tas su içerdi
Kimse ama hiç kimse çocuklara yok demezdi
Onlar da bilirlerdi sevildiklerini
Büyüklerine saygýsýzlýk etmezlerdi

Þimdilerde öyle mi ya
Týkýlmýþýz çok katlý apartmanlara
Yaþýyoruz komþumuzu bile tanýmadan
Ne acýsýný biliriz merhem olalým
Ne sevincini biliriz paylaþýp çoðaltalým
Keþke silkinebilsek kendimize gelebilsek
Küllerimizden doðup eskisi gibi olabilsek
Hoþ nostalji diyorlar þimdilerde bunun adýna
Ancak sohbetlerde varabiliyoruz eskilerin tadýna

Hadi o zaman biraz nostalji yapalým
O güzel anlarý anlatarak yaþayalým.

Sosyal Medyada Paylaşın: