Yalnızlığım

Karþý kýyýda ýþýklar yanýp sönmekte
Göz kýrpar gibi lambalarý evlerin
Hemen yaný baþýmda sevgililer oynaþmakta
Dalga geçer gibi yalnýzlýðýmla
Ben bu satýrlarý yazarken
Bastýrmakta gülüþmeleri dalgalarýn sesini

Uzakta demirlemiþ gemilerin
Solgun ýþýklarý görünmekte belli belirsiz
Yatsý vaktini bildirmekte
Minarelerden yükselen ezan sesleri
Denize vuran ýþýklarýn raksý ile birlikte

Yalnýzlýðýmla birlikte ben
Aslýnda yalnýz deðildik her dem
Ne gelen eksik oldu ne giden
Ne de aþkla seviþen

Yakamozlarýn raksýný
Býkmadan usanmadan çýrpýnýþýný denizin
Hiç birini görmüyordu
Ekmeðinin peþine düþenler
Kendi dünyasýna yolculuk edenler
Her nefeste savrulurken dumanlar
Duman deðil de acýlar mýydý uçuþanlar
Eðer öyleyse
Ne çok acýlar biriktirmiþ insanlar

Ne garip deðil mi
Kendi iç sesimi dinlerken ben
Neler neler gördüm istemeden
Kurtulmak isterken kederimden
Dertlendim yine insanlarýn hallerinden
Daha fazla yüklenmeden
Hadi gidelim yalnýzlýðým


Sosyal Medyada Paylaşın: