kölesidir gündüzün yer gelince karanlık

ateþ bilmez yakmayý
yanmak tende bir arzu

sen bir yaprak kýpýrdat, periþan halli toprak
avuçlarýnda deniz birikse de rengini
gök içini dökmezse bi haberdik maviden
karýnca kadar vardýk , gölgemiz yer yüzünde
ve huzuru yýldýz sandýk gecelere asýlmýþ
sen bir limanda fener , dönecek mi her giden
ne sandýn adressiz bir misafir ruhun, bu kainata yabancý
ne köy ne þehir kalmýþ harabedir çekilipte bir baksan
yaþam ölümle gelmez , kaybolunca inancýn
neden çalýþmaz gülüþ ,sensin o eksik aksan
sen bir kitap say kendini nefesinden cümleler
elbette eksilecek bitirmek son duraksa
belki huzurla uyur geride
þiirlerle dolu bir kitap býraksak...

gözler bilmez bakmayý
yer kalbe de ýraksa ...



Sosyal Medyada Paylaşın: