Sevdam üşüyor

Sevdam üþüyor gecenin tenha ürkekliðinde;
Yaðmur yaðýyor, sen kokuyorsun tenimde!
Ve sen bilmiyorsun, senssizliðe delirdiðimi,
Baþýmý alýp çöllere düþtüðümü, bilmiyorsun...

Sevdam üþüyor ayrýlýðýn hazin sonunda.
Hasretin çöküyor beden yorgunluðuna.
Gözlerimde umutsuzluðun yolculuðu var...
Ellerim ellerine üþümüþ, yüreðim yüreðine...
Hasretinden ölüp ölüp dirildiðimi, bilmiyorsun..

Sevdam üþüyor aþkýn derin girdabýnda.
Yüreðimin ücra köþesinde büyüyorsun.
Bir korkudur ki, ecel gibi can alýr sensizlik..
Bilmem ne yaz ne kýþ, yokluðun zemheri..
Yokluðuna öldüðümü sen bilmiyorsun...

Sevdam üþüyor ölümün soðuk kollarýnda.
Hastalanmadan aþkýndan yataða düþtüm.
Adýný sayýkladým gece gündüz be ey zalim!
Gözlerim kapanmasýn diye tanrýya yalvardým.
Son nefeste bekledim gelmedin, gelmedin zalim...

TARÝH:HAZÝRAN 26 2007 ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın: