Duvarda sahipsiz bir çizgi. Yerde sabýrla bekleyen, solgun bir çiçek, bir zaman rüzgarla dans eden, Bir yudum suyla seviþen.
Sokak köþesinde paslý bir teneke, Ýþte orada, unutulmuþ. Hep içine atýlmýþtý, Yaþantýlarýn artýklarý.
Çocuklar geçerdi o sokaklardan, oyun oynarlardý, Mutluluk kaplardý her yaný. Kayboldu, yok oldu, O güzel gülüþler, neþeler. Sahi, o çocuklar neredeler?
Yüksek yüksek binalar sardý her yaný. Ne temiz hava kaldý, Ne çamaþýr telleri. Ne de sokaklardaki sabun kokularý. Zaman aktý gitti. Ne çok þey deðÝþti.
Bir bardak çay içilirdi komþularla. Ortak olunurdu dertlere de, neþelere de. Günler böyle geçerdi oysa Anlatsan da inanmazlardý; bu gün yaþanacaklara.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Natuba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.