Ben ne zaman; dingin bir liman bulsam, bir fýrtýna kopar, kýyýya sürükler beni hýrçýn dalgalar... Huzur bulduðum, sessizliði bozar rüzgârlar... Issýz çorak çöller, dilimi, damaðýmý kurutur. Ben ne zaman þiirlere sýðýnsam, bir þair intihar eder. Daraðacýna asýlýr bir mülteci yüreði..! Umut temaþasý yoktur, Dizeleri kafiyeli bir þiir doðurur þair! Her mýsrada, her i mge de yalnýýzlaþýr dizeler... Her dize de sevda damýtýr; Bir kadýnýn sevdasý, kurþun geçirmez tapýnaktýr. Sürgün yemiþ sevdalar alýn yazýsýdýr. kadýn ise kutsaldýr. Ben ne zaman; barýþý umut etsem düþer önüme bir kuþ cesedi. Ve ben vurulurum. Uzakta deðildir, devrimcinin sesi, tarih asla silmez Yusuf’larý, Çayan’larý, Deniz’leri... Cesur olan esir olmaz. Seni de yazacak tarihin elleri... Ve asla silinmeyecek devrimin izleri...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Derya Avşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.