gönül sürurum, manolyam
sonbahar sisli bulutlarýyla raks edip geçiyor ömrümüzden
eylül, hazan yapraklarýný serpiyor üzerimize
nazlý bir sabahýn koynunda ýlýk yaðmurlar düþüyor gönlümüze
hayat yolculuðumuzda bir mevsimlik fasýl daha esiyor
sana dair her þey bir pazartesi baþlardý
ispanyol paçalý, uzun bacaklý pazartesilerdi onlar
ben o vakitler ferdi tayfur dinlerdim
seninle göz göze
ikimizin aþký ve ikimizin þarkýsý
sokaklarda avare dolaþýrdý
sana þiirler yazardým
güneþ kýrmýzý oluncaya dek
aþkýmýz þehrin en güzel aþkýydý
yürürdüm taþ parkeleri üzerinde kaldýrýmlarýn
bazen yeþil bazen sarý, bazen soðuk bazen sýcak
bazen yorgun bazen dinç ,bazen içli
bazen mütebessim
farklý þehirlerin hikayesi bazen yakýn bir nefes gibi
farklý hayatlarýn mesabesi bazen kor bir býçak gibi
yorgun þarkýlar baðýþlarken ben gökyüzüne
sessiz sedasýz
aklýmý baþýmdan alýrdýn
bir kuþ gelip konardý
denizin kýyýsýnda terk edilmiþ kaya üzerine
kanadýndan süzülen ýþýk çiçeðe boyardý kurþuni renklerimi
sesinden yayýlan harmoni
baharýn türküsünü fýsýldardý kalbime
bir masalýn bahçesinde goncalar belirirdi zamansýz
dualar süslerdi avucumda saklý yaralarýmý
nefes bulurdu dudaðýmda yekpare bir can
topraðýmda buðdaylar baþaða dururdu
bereket olurdu varlýðýn yürek yurdumda
yaðmur yaðan o günlerde
bal tadý kadar iz býraktý dudaklarýmda locadaki koltuklar
sinema ferdi tayfurdu
hayat ýlýk bir soluktu ama çok farklýydý sokaklar
kitap sayfasýnda sýkýþýp kalmýþ bilgiler daha yerleþmeden beyinlere
ve henüz basmýþken onsekizlere
tehlikesi öðretiliyordu aydýnlýklarýn, gözler karanlýða alýþtýrýlýrken
özgürlük mücadelesi haykýrýlýyordu dünyanýn dört bir yanýnda
milliyetçi arkadaþlarýn parmaklarý
kýrýk ezgiler olup aðlýyordu daraðaçlarýnda
aylardan eylüldü, ekim ölümün en zor kapýsýndan bakýyordu
ilerledikçe yaþlar yeniden görülüyordu en insafsýz duruþmalar
kahpe ihanetler…
kodeslerin ter kokusunu gölge gibi koklarken
hep o zaman isterdim seni
yastýðýmda sýcaðým olsan, düþlerime karýþsan
saçýndan bir tel saklansa ,saçlarýmda bulsam
su olup çeþmelerimden aksan, yangýnlarým sönse
günüme göz açýþýmda , yüzümü senle yýkasam
mavilerde arýyordum seni, bundandý gözlerine dalýþým
ay ýþýðýný kuytularýma gizler,
sahipsiz sabahlarýma sen ol diye saklardým
sonra adýmladýðým her kaldýrýmda
bir iç güdüdür çýkývermen karþýma
günlüðümü okur gibi
afiþinde aþk mevsimi yazan bütün sinemalarda
ve gün biter dönerdim yeniden geceye
býraktýðým yerdeydi yine anahtarým
sular akmaz yastýklar soðuktu
bir umut içimi havada kokunu arardým
seni duyardým
neyleyim sen yoksan eðer þarkýsýnda
ey benim boynu bükük sevgilim
her köþede manolya satýyorlardý sokaklarda
baygýn kokulu güneþler gibi onlarý satýn almak
kýrýk özlemlerimi boyatýp
on dokuz numara bir hayata baþlamakta güzeldi
uzun bir tutsaklýk sonrasý
öfkelerim …üstü kalsýn derdi ve býrakýrdý hayatýmý
bayat bisküvi kokan o mahalle bakkalýna
kýzgýnlýklarým …iþi bitmiþ bir çalý süpürgesi gibi
dayamýþtý kendini beyaz badanalý duvara...
neden güzeldi o yýllar bütün güzeller gibi bilmiyorum
elimde bir bardak sýcak çayla
her þey o pazartesi baþlardý
benim aþkým ve benim þarkým
susadým çeþmeye gelmez olaydýn
redfer