Öyle cümleler var ki; Gönülde sönmeyen bir volkan yanar. Dile gelmez gözlerden aksa pýnar, Mezara kadar.
Bazen tek kelime etmemek bedeldir bin lügata. Bazen sancýlý bakýþlardan okunur tüm hayatýn metni. Bazen de "hoþça kal" lafzýndan alýr nasibini kulaklar. En sonunda hýçkýrýklý bir veda busesine teslim olur dudaklar.
Öyle cümleler var ki; Verilir karar, Yýkýlýr çýnar. Hatta yok olur bahar!..
En arsýz dalgalara sözün geçer, Boyun eðersin sanki bir damla suya. Yalvarýþýn pozunu verirsin resmi çizilirken çaresizliðin. Vakitsiz dalarsýn umut açlýðýyla uykuya. Aþýný keserler düþler sofrasýnda. Tadý damaðýnda kalýr her mutluluðun.
Öyle cümleler var ki; Akla zarar. Konuþursan dili yorar, Susarsan neye yarar?
Ýbrahim Halil MANTIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
tövbeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.