Kalbine mukayet ol aklýn yolundan þaþma Fýrtýna sel getirir rüzgâra karþý koþma Piþmanlýk fayda etmez dönüþ yolu azaptýr Aþk vardýr aþktan öte sen sen ol sakýn düþme
Evliye gönül verme eve gider unutur Dut yemiþ bülbül gibi sessizleþir somutur
Geçer cicim aylarý huzurdan eser kalmaz Mutluluk hayal olur arayýp gönül almaz Güvendiðin daðlarda uçurumlar oluþur Ýçin yanar tutuþur ruhundaki yer dolmaz
Evliye gönül verme eve gider unutur Dut yemiþ bülbül gibi sessizleþir somutur
Uzak tut gözlerini býrak yansýn ellerin Çýngýsýndan çýt çýkmaz kemikleþen küllerin Kumaþ enden boydan bol makas kýndan keskindir Dikeni boþa mýdýr güne açan güllerin
Evliye gönül verme eve gider unutur Dut yemiþ bülbül gibi sessizleþir somutur... Bilâl Karaman (Bilâl-i)
Sosyal Medyada Paylaşın:
bilal karaman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.