Yüksek Ökçeler

Üzülme baba,
Ciðerlerimde hastalýk yok
Arada bir soluyacak hava bulamýyorum
Bunca vahþetin leþliðine dayanamýyorum,
hepsi bu

Nasýl da acýtýr canýný
Yüreðine iki numara küçük gelmiþse yüksek ökçeler
Nasýl sarýp sarmalýsýn bedenini
Fikrine bol gelen hayaller,
Ne önemi var ki yýlýn, ayýn
Hele bir de "hicaz" sa radyoda ki þarkýn
Ne "aheste" ne de bir "heveste" kalýr aklýn

Aldýðýmýz her nefes zifir zindan bir leke gibi yapýþýrken ruhumuza,
Biz ille de bir gelecek diye yapýþtýk hayata
Unuttuk, unutturulduk

Ne zaman böyle yaðsa bulutlar
Bir Cemal Süreyya þiiri fýsýldardý rüzgarlar
Ciðerlerimize yapýþan o toprak kokusunu,
Unuttuk

Bilmem hangi baharýn sonuydu,
Saðlýðýndan haberi kesip, solumuza konan yaralar
Bilmem hangi neþter darbesinde soðudu,
Unuttuk

Ve en sonunda ne olduðumuzu, nerden geldiðimizi,
Her yaðmurda büyüleyen kokunun kaynaðýný,
Yani biz, insanlýðýmýzý unuttuk

Aybüke öðretmenin türküsünü unuttuk
Emine Bulut’un kýzý kimlerin elinde, unuttuk
Özgecan larý Münevver’leri ve daha kimleri kimleri
Unutmak kadermýþ gibi
Anamýzýn göðsünden akan ak sütün tadýný bile unuttuk

Hep baþka hayallerin çocuðunaydý gebeliðimiz,
Hiç kendi düþlerimizi doðuramadýk.
Yýllarca sýrtýmýzdaki heybemizde, dert yükü taþýdýk...
Gün geldi, o kamburu yutup
Boðazýmýzda yumru yaptýk...
Toparlandýk, dimdik yürüdük;
Çünkü; Kadýndýk

Korkma baba kýzýn hala çok güçlü
Unutulan cinayetleri gördükçe gardý düþüyor sadece
Yanan fenerde can veren ateþ misali
Sessiz çýðlýklara boðuluyorum iþte
Hepsi bu


Sosyal Medyada Paylaşın: