Yavrucağım

Yavrucaðým,
Sýnarlar seni
Açýk yaralarýndan
Gizli rüyalarýndan
Sessiz aðýtlarýndan
Kalabalýk yanlýzlýðýndan
Dökülmeyen yaþlarýndan
Yaþanmamýþ yaþ’larýndan
Sarýlmamýþ kollarýndan
Okþanmamýþ saçlarýndan
Yavrucaðým, sýnarlar...
Sonra,
Tutar bir zalime sunarlar
Yavrucaðým
Sen gidersen göç mevsimi olur kollarým
Göðsümde nabzým susar
Saçlarým sararýr, solarým
Dallarým kýrýlýr,
K’öksüz baðsýz kalýrým
Elime aldýðým her resmini ýslatýrým
Yavrucaðým,
Sen gitme
Gidiþler fýrtýnadýr gözlerime
Kendi yaþýmda boðulurum
Eskitilecek mendillere tahammülüm yok
Gidiþler yangýn çýkarýr yüreðimde
Kendi külümde savrulmaya gücüm yok...
Yavrucaðým sýnarlar seni
Evsiz yurtsuz bir serçe sanýp
Keserler tünediðin dallarý ...
Sen gitme evlat,
Sevdiðin yemekler boðazýmda düðümlenir
Kalbim düðüm düðümken
Dizlerimin baðý çözülür...
Bardakta çayým, ocakta aþým soður
Aðustos bile zemheri olur ..
Masadan bir sandalye eksilir
Kokun boþ duvarlara tablo diye asýlýr
Avuçlarým aminsiz duadýr
Yataðýn boþ kalýrsa
Her þarký d’Okunur me’Sela
Sosyal Medyada Paylaşın: