Dilenci çocuk

DÝLENCÝ ÇOCUK

Kimse bilmez adýmý seni de babamý da
Burada barýn diye çadýr gerdiler anne
El verdi aþýmý da sýrtýma abamý da
Çadýrýma da calaz hasýr serdiler anne

Dilenci çocuk derler sensiz kaldýktan beri
Bilinmeyen yaþýmda aklým gibi serseri
Sokaklarda arkamdan konuþur birileri
Çocuklar bile beni hakir gördüler anne

Geceleri ölürüm gündüz komþular bakar
Kimi baþýmý okþar kimi de destek çýkar
Kem konuþur kimisi sözü canýmý yakar
Seni sorup boynuma satýr vurdular anne

Gündüz el’e el açtým gece boðuldum gama
Aðlamam yasak dedim tuz bastýrdým yarama
Bana bir dilin ekmek verenler oldu ama
Üstüne katýk diye kahýr sürdüler anne

Hiç uçurtmam olmadý göklere soramadým
Caným diyen olmadý boynundan saranadým
Bayramlar geldi geçti yanýna varamadým
Sen ölemezsin diye emir verdiler anne

Çiçek açan namludan neþe saçtý mermiler
Ayrýlýðýn suçlusu kýzýl kýzýl hatmiler
Beni senden koparttý güler yüzlü emmiler
Senin dalýndan çýtýr çýtýr kýrdýlar anne

Kimselere demedim oðlanmýyým kýzýmýyým
Oyuna almýyorlar nasýlsa haksýzmýyým
Gerçekten bu dünyada ben evsiz barksýzmýyým
Ondan mý bize sessiz þehir kurdular anne

Mihnet tak etti cana aç kollarýný da sar
Haydi biraz öte git koynunda ölesim var
Birbirine çitenmiþ insanlara dünya dar
Ondan ikimize bir kabir yardýlar anne
Sosyal Medyada Paylaşın: