EYLÜL GÜLLERİ

Ben hep özlem istasyonlarýnda bekledim
Göremedim mutluluða açýlan pencereleri
Gözlerim, o uzaklarda bekleyen
Senin için aðlamaklý
Gözlerim dalgýn, suskun, sen varsýn bebeklerinde

Mutlu etmiyor bu kent beni sensizken
Anýlarda yetmiyor avutmaya yüreðimi
Kim bu hale getirdiyse ellerimizi
Lanet edeceksin ; bir defa deðil, bin defa !
Küfürler yaðdýracaksýn o karanlýk akþamlara
Hasreti indireceksin gözlerinden
O tutsak kolumuz kanadýmýz kýrýkken

Sen gelmeden
Susmayacak ayrýlýk þarkýlarý dudaklarýmda
Düðümlenecek her akþam
Boðazýmda hep ayný hýçkýrýk
Buz esecek penceremde rüzgarlar
Güneþe hasret, soðuk mu soðuk
Dün akþam fýrtýnalar vardý gözlerimde
Çatladý aynalar , kaybettim bakýþlarýný orada
Hüzünlü bir gece baþladý, aðrýlar baþýmda
Bu kentin her köþesinde , her caddesinde
Seni arýyordum, sözde eski hatýralarda

Yeter sanýyorum
Bu hasret
Bu bekleyiþ
Bu özlem
Yetmez mi ?

Iþýklarý yandý sokaklarýn
Yolcular bekliyor duraklarda
Saðnaklar gözlerimde
Uzadý gölgeleri sokaklarýn
Sen gelmedin

Birer birer aldý gitti baþýný
Gittiðin gün dostlar
Bitti içimde öylece umutlar, ansýzýn hicranla
Gözlerime gelip oturdu
O koskoca boþluklar
Bir þarkýmýz dudaklarýmda
Bir de gözlerimdeki saðnaklarýn

Simdi sensiz
Yýkýlýp kalabilirim mavi akþamlarýn gölgesinde
Ve, ayrýlýklar çöreklenmiþ içime yargýsýz
Bir yorgun savaþçý þimdi yüreðim
Karanlýk sokaklar takýlýr düþüncelerime
Sanki intiharlara sürükler beni
Serinletemiyor yoksun diye
Birazcýk olsun nefes almýyor denizlerim

Gelirsen
Eylül çiçekleri açacak
Ey uzaktaki hasretim, kalbim !
Gidiþin aralýk ay’ýnýn son saatleriydi
Sevemez oldum aralýklarý
Karlarý ikimizinde içini üþüten
O mevsimi
Eylül’de gel ... eylül’de gel
Tomurcuk verdi eylül gülleri

Günay Koçak

16. 07. 2024
Sosyal Medyada Paylaşın: