bir bu duvarýn yokluðu koyar bana
yalnýzlýðý andýran renginde
bir de çivisi tutmayan
o saate dalýp kalýþým
ayný mevsimde takýlmýþ
ayný geceye demir atmýþ
bu gönül o iskele
þu siyah esen gökyüzü söylese
aþktan daha ne yara varmýþ,
sürüp gider içinde oluþum
bitmek blmeyen bekleyiþin
kanatlarýný budadýðým iskele
valizini topladýðým bu oda
sessizliðine eþlik eden
çuvala bastýðým dalgalar
dün olmadan göçüp gider,
bak burasý da
ismine benzeyen sokak
þehrin diðer kýyýsýna açýlan kapýya
hoþ geldin þiir
camdan yansýdýkça
ýslanýr kaldýrýmlar
çatýsýnda gökyüzü olu verir deniz
balýk yaðar sudan çýkmýþcasýna
ölüme eþ deðer,
aþk olur sabaha karþý direniþ
nefesim topraða
kalbim sana gömülür
iskelenin baþ ucunda...
karan
adýný "" SEN , koy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.