Sen giderken suskunluða mahkum oldum koca bir þehrin tenha sokaklarýnda aradým yokluðunu adeta terkedilmiþ bir bedenin içinde esir oldum amansýz bir ürperti geldi içimin derinliklerine. Yeniden derken kapkararýrdý ruhumun köþesi. Sen gittiðinde anladým, mahkum oluþumu. Demir parmaklýklar ardýnda kalmýþ gibi yapayalnýz ve aciz. Baþka yolu yok deðil mi bu vazgeçiþlerimizin ya da derin anlamlar yüklediðimiz ona mý. Onsuzluk, belki çocukken tren yolunda koþuþturduðum boþ hayalden farksýzdý. Yitip gitmiþ, uçmuþ, bulutlarýn arasýnda kaybolmuþ gibi bir þey. Dalýyorum enginlere sýr vermiyorum kimseye içimde yaþýyorum. Yaþamak omuzlara yüklenen koca bir yüktür aslýnda. Bir kaçýþ var mýdýr desem. Desem ki unutmuþsun onsuzluðu bir kaðýt ve kalem ne kadar anlatmaya yeter ki onu gece gündüz demeden. Gündüzden çok geceye yazýyorum hatýralarý ve ondan gelenleri bir ay kadar yakýn yüreðimde. Bir güneþ kadar yakýyor her tarafýmý. Susuyorum sadece oysa susmak gözlerindeki bir ýþýða yeter, ve susuyorum herþeye raðmen gelmeyeceðini bile bile. Hayal kuruyorum köþe baþýnda duvarlara anlatýyorum en derin isteklerimi. Yerimde sayýklýyorum bir tek yol bile katetmeden. Hayal belki de hayalsiz oluþum. Hayal ve hayaliden farksýz....
"HAYALÝ"
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çilekeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.