Yorgunum, bulutlar kadar Esirim içimdekilerine yorgunum Gidiyor akýp giden zaman ama yorgunluðumu alamýyor Tek tek götürüyor bizi bir bilinmeyene Yorgunum ama ben bende deðilim Yorgunsun ama sen sende deðilsin Sessizlikteki çýðlýklarým yetecek kadar deðil Hapsolmuþum kirli bir bedenin içinde Uyuyamýyorum çünkü yorgunum Gökten bir haykýrýþ indi biliyorum Semanýn karanlýðýna itti Geçer belki de yumuþarým toprak olmuþ dünyanýn suretinde. Yorgunum, söyleyebilirim derdimi anlatacak kadar Ya anlatýlmazsa kalýr mý öyle dinmeyen yorgunluklar Bitmeyen kitaplarýn sayfalarý gibiyiz anlaþýlmaz, bitap ve boþ Gidiyorum ama benden varmý geriye birþey deseler susarým Aðýr vicdaným kalabalýðý çekilmiþ þehrin yalnýzlýðý gibi Sadece Yorgunum... O kadar... Sosyal Medyada Paylaşın:
Çilekeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.